Brzęczek szuka klubu w Austrii, Smuda mógł brać Indie, a Michniewicz Cypr. Kulisy trenerskich losów Polaków

Brzęczek szuka klubu w Austrii, Smuda mógł brać Indie, a Michniewicz Cypr. Kulisy trenerskich losów Polaków
Rafal Oleksiewicz / PressFocus
Losy polskich trenerów są pogmatwane i niepewne. Czy mieliby oni lepiej za granicą? Dlaczego nie ma ich na radarze poważnych europejskich lig i z jakich krajów oferty dostawali szkoleniowcy z Polski?
’’Trener tymczasowy” to u nas pojęcie bardzo względne, bo jakby przyjąć, że stały trener pracuje przynajmniej rok, to w Polsce roiłoby się od tych tymczasowych ’’strażaków”. Polak mógłby mieć lepiej za granicą, ale nie może liczyć na częste oferty od obcokrajowców.
Dalsza część tekstu pod wideo

Greckie piekiełko i Smuda w Indiach

Przykład, który zawsze przy takich tematach jest przytaczany, to Michał Probierz w Arisie Saloniki. Tamtejszy klimat to było greckie piekiełko, klub był w strefie spadkowej i sytuacja nie wydawała się ciekawa. Probierz sobie poradził, wygrał choćby z Panathinaikosem Ateny i udało mu się wdrapać z zespołem na dziesiąte miejsce w tabeli. Ale posypało się z finansami.
Chciał odejść miesiąc po objęciu posady, bo zastał kompletną biedę. Ostatecznie szefostwo klubu namówiło go na pozostanie, ale ich siła perswazji starczyła tylko na miesiąc dłużej.
Co ciekawe, to nie była propozycja, która pojawiła się nagle i została przyjęta od tak. Oczywiście na to wyglądało. Jednak Aris już wcześniej upatrzył sobie Probierza i do porozumienia doszło dopiero przy drugim kontakcie. Łatwiej było go ’’wyjąć” z ŁKS-u niż z Jagiellonii zarządzanej przez Cezarego Kuleszę.
Jak już przy Grecji jesteśmy, jeszcze moment, a Jacek Gmoch, bardziej udzielający się już w studiu telewizyjnym z markerem w ręce niż na ławce trenerskiej - poprowadziłby Panathinaikos w meczu z Barceloną w Lidze Mistrzów. Był wariantem tymczasowym, w czasie poszukiwania nowego trenera i podziękowano mu za pomoc właśnie tuż przed spotkaniem z Barcą.
Ciekawie za to mogły potoczyć się dalsze losy Franciszka Smudy, gdy ten pożegnał się już z reprezentacją Polski. ’’Franz” dostawał zapytania z klubów z Australii, Indii oraz z drugiej ligi tureckiej. Ale czy pasowałby do tamtejszych kultur? To już inna sprawa.
Jednak prowadzenie narodowej reprezentacji na dużym turnieju może być przepustką do innego, futbolowego świata. Nawet nie chodzi o top, bo to science-fiction, ale zmiana kontynentu stoi wtedy otworem.
Ostatecznie Smuda zmienił jedynie kraj i to na ten sąsiadujący. Od razu po reprezentacji Polski objął niemiecki SSV Jahn Regensburg, wtedy ostatnią ekipę na zapleczu Bundesligi i niestety podczas półrocznej pracy nie odmienił gry zespołu, wygrał tylko jeden mecz i spadł do trzeciej ligi.

Brzęczek chce pracować w Austrii

Nie można liczyć na wielkie oferty dla polskich trenerów. Głównie dlatego, że polskie drużyny nie brylują, ba, prawie że nie występują w europejskich pucharach. Dlatego przepustką do zagranicznych lig może być przeszłość piłkarska w danym kraju lub reprezentacja Polski.
Jednak nie zawsze, a świeżym przykładem na to jest Jerzy Brzęczek. Były selekcjoner starał się o angaż w Austrii, ale nie skusił się na jego usługi żaden tamtejszy klub. Nie pomogło 11 lat grania w Austrii w barwach pięciu różnych klubów.
Jest tam szanowany, należał do grona najlepszych obcokrajowców w lidze. Austriacy chętnie i często zatrudniają obcokrajowców, przeważnie Niemców i ludzi z byłej Jugosławii. Jednak na razie nie ma konkretnego tematu.
Dla Brzęczka Austria byłaby piłkarską ziemią obiecaną. Odciąłby się tam na dobre od memów i pseudonimu ’’Wuja”, niby zabawnego, ale zawierającego cząstkę dyskredytowania go jako trenera. Wyobraźmy sobie go w Wiśle Kraków - ciągle mówiono by o koneksjach, a jak wiemy, były selekcjoner przejmuje się opinią, nie jest gruboskórny.
W Austrii skupiłby się na piłce, zna język, doskonale poznał kulturę i ludzi stamtąd. W jego przypadku to naprawdę nic jak tylko poczekać na ofertę z tego kraju.

Michniewicz czeka na Rosję zamiast lecieć na… Dominikanę

Czesław Michniewicz po odejściu z Legii dostał na stół propozycje z dwóch reprezentacji. Chodzi o Cypr i… Dominikanę. Oba kierunki to przyjemne miejsca pracy, świetna pogoda i pewność spokoju na posadzie selekcjonera, ale jednak niewielka marka obu państw w świecie piłki.
W rozmowie z rosyjskim ’’Match TV” Czesław Michniewicz opowiedział, że marzy o Rosji, nie krył nawet, że mógłby iść pracować tam do drugiej ligi, co w sumie jest sporym zaskoczeniem.
– Do końca sezonu obowiązuje mnie kontrakt w Legii. W maju widzimy się w Rosji! Mogłem zostać selekcjonerem reprezentacji Dominikany i Cypru, ale odmówiłem. Chciałbym sprawdzić swoje możliwości w Rosji. Praca w klubie z tego kraju to dla mnie marzenie. Mówię po rosyjsku, rozumiem rosyjskich ludzi i ich mentalność. Jako dziecko każdego lata żyłem u dziadków na Białorusi. Nawet gdybym dostał ofertę z drugiej ligi z zadaniem awansu do Primier Ligi, to chętnie bym to rozważył.

Koszula bliższa ciału

Czasem koszula okazuje się bliższa ciału, czego jesteśmy aktualnie świadkami. Piotr Nowak jako boss Lechii Gdańsk wniósł do Ekstraklasy trochę amerykańskiego luzu i sposobu myślenia. Teraz może wrócić do Polski i objąć Jagiellonię. To byłoby ciekawe, ale dziś nie o tym.
Piotr Nowak kojarzy nam się już bardziej ze Stanami niż z Polską, a przecież po opuszczeniu polskiej ligi grał w Turcji, Szwajcarii, Niemczech i dopiero wyleciał za ocean. Po dwuletniej przygodzie piłkarskiej w Chicago Fire zdecydował się osiąść w USA. Stąd bardziej egzotycznie jego nazwisko brzmi w kontekście prowadzenia klubów Ekstraklasy niż MLS.
Nowak najpierw został szkoleniowcem D. C. United, potem prowadził młodzieżową reprezentację USA, był asystentem w pierwszej kadrze, a najbardziej znany jest z prowadzenia Philadelphia Union. Tam jego kompetencje wykraczały nawet stanowisko trenera, bo był jednocześnie wiceprezesem do spraw piłkarskich. Jednak odszedł w kiepskiej atmosferze, bo pozwał klub i chciał odszkodowania, a w odwecie został oskarżony o rzekome znęcanie się nad piłkarzami.
Jak wiadomo, takie CV otwiera drzwi, dlatego Nowakiem zainteresowała się federacja Antigui i Barbudy i objął on na dwa lata tamtejszą reprezentację.
Na powrót do Polski zdecydował się też Maciej Skorża, choć on ma ciągle otwarte drzwi w Azji. Ettifaq Football Club objął po przygodzie w Legii, z saudyjskiego klubu wrócił do Polski i objął Lecha Poznań, a potem Pogoń Szczecin, by znów wylecieć, tym razem do Zjednoczonych Emiratów Arabskich i objąć tam reprezentację U-23. Jednak obecny wynik przy kolejnym podejściu do Lecha Poznań wskazuje na to, że osiądzie w Wielkopolsce na dłużej.

Oferty niespodziewane

Czasem nie trzeba pokazać się szczególnie w Europie, by dostać zagraniczną propozycję, ale mówimy wyłącznie o miernych piłkarskich krainach. Na przykład o Litwie, gdzie Janusz Niedźwiedź był bliski podpisania umowy z FK Riteriai.
Oferta przyszła, gdy po 11. kolejkach rozgrywek sezonu zasadniczego klub zajmował 6. miejsce w lidze. Jednak litewska ekstraklasa liczy tylko… sześć drużyn. Niedźwiedź był już na miejscu, miał podpisać umowę, ale przyszła do niego oferta z Górnika Polkowice i zdecydował, że to będzie lepsza opcja. Ostatecznie z Górnikiem awansował do 1. ligi, a sam objął Widzew Łódź. Na złe mu te wybory nie wyszły.
Jeszcze ciekawszy jest przykład Mateusza Cetnarskiego, który w Polsce nie zaczął jeszcze na dobre pracy szkoleniowej, a dzięki wyprowadzce Żelka Żyżyńskiego na Zanzibar, dostał ofertę z prowadzenia miejscowego zespołu Pili-Pili Dulla Boys jako grający trener.
Ostatnio, jeszcze przed tematem Legii, ofertę z Ukrainy dostał za to Leszek Ojrzyński, gdzie miałby prowadzić jeden ze słabszych klubów tamtejszej ekstraklasy. Ale do porozumienia nie doszło, pojawiła się oferta od mistrzów Polski, ale następnego dnia została wycofana, bo pojawił się temat Aleksandara Vukovicia, a ostatecznie trener Ojrzyński wylądował w Koronie Kielce.
Takie już to nasze piekiełko jest.

Przeczytaj również