FIFA, celibat, pizza, kebab i rekord za rekordem. Nie ma drugiego takiego geniusza jak Erling Haaland

FIFA, celibat, pizza, kebab i rekord za rekordem. Nie ma drugiego takiego geniusza jak Erling Haaland
Lukasz Laskowski / PressFocus
Gdy Leo Messi i Cristiano Ronaldo byli w jego wieku, strzelali mniej goli. W niektórych rankingach Erling Haaland, bo o nim mowa, wyprzedza też gwiazdy pokroju brazylijskiego Ronaldo. Do tego próbuje dotrzymać tempa Roberta Lewandowskiego. W Dortmundzie rośnie gwiazda najwyższego formatu. A przecież Norweg jest dopiero na początku futbolowej drogi na szczyt.
Jeden gol, dublet, hat-trick, a czasem cztery gole w jednym spotkaniu. Z małymi wyjątkami, jak choćby ostatni pechowy mecz przeciwko Koeln, Haaland trafia praktycznie zawsze. Jego magazynek jest ciągle pełen i nie potrzebuje przeładowania. Przy okazji poprzedniej kolejki Ligi Mistrzów doszło nawet do zabawnej sytuacji, gdy zdziwiony trener Lucien Favre pytał podopiecznego, czy zanotował tylko dwa trafienia. Dwa? To dla Haalanda za mało.
Dalsza część tekstu pod wideo
Kilkadziesiąt bramek w Bundeslidze, kilka w reprezentacji i cotygodniowy rytuał bicia kolejnych rekordów w Lidze Mistrzów. Dziś Erling Haaland to już marka, a nie tylko kolejny ze złotych dzieciaków z Dortmundu. 75% jego strzałów celnych wpada do siatki. Działa jak maszyna, a posturą przypomina Terminatora, który każdemu kolejnemu rywalowi rzuca na odchodne zimne: “Hasta la vista, baby”. Być może ze skandynawskim akcentem. A przecież 20-latek początkowo w ogóle nie myślał o piłkarskiej karierze.

Multidyscyplinarność

Mały Erling niezbyt chciał podążyć śladami ojca, Alfiego, który reprezentował barwy m.in. Leeds i Manchesteru City. Bliżej mu było do matki osiągającej sukcesy w siedmioboju. Chłopak, mając pięć lat, pobił rekord świata w skoku w dal z miejsca. Co warte odnotowania, do dziś żadne dziecko w tym wieku nie przebiło osiągnięcia napastnika Borussii.
W dzieciństwie Haaland dał się poznać jako bardzo wszechstronny sportowiec. Długie godziny spędzał na norweskich stokach, jeżdżąc na nartach. Trenował także piłkę ręczną. Szło mu tak dobrze, że gdy miał 13 lat, otrzymał propozycję gry dla młodzieżowej kadry w szczypiorniaku. Ostatecznie wybrał zieleń murawy kosztem parkietu na hali, jednak jako piłkarz wykorzystuje wszystkie nabyte w innych dyscyplinach atuty.
Technika skoku w dal uwidacznia się w momencie sprintów. Przy 194 cm wzrostu mało kto spodziewałby się po nim nadzwyczajnej szybkości. Zwykle napastnicy o takiej posturze trzymają się blisko pola karnego i w ogóle nie przydają się przy dynamicznych kontratakach. Tymczasem Haaland momentami przypomina zawodowego biegacza, który długimi susami połyka przestrzeń. W ubiegłym sezonie przeciwko PSG przebiegł 60 metrów w czasie 6,64 sekundy. Do rekordu świata zabrakło mu… 0,3 sekundy. Oczywiście, trzeba brać pod uwagę, że nie startował z określonej pozycji, ale to i tak niebywały wyczyn. Albo po prostu zwykły dzień w pracy dla norweskiego geniusza.

Profesjonalizm w sosie mieszanym

Jego warunki fizyczne imponują, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę wyzwanie, przed którym stanął nastoletni Haaland. Do 15. roku życia był bowiem stosunkowo wątłym chłopcem. Nijak nie przypominał prawie dwumetrowej ściany, a nagle w ciągu kilkunastu miesięcy urósł prawie 20 centymetrów. Aby zachować proporcje, musiał nabrać mięśni. Zrobił to w swoim stylu.
- W półtora roku doszło mu prawie 15 kilo mięśni. To było szalone tempo. Trenował cały czas, wykonywał po tysiąc brzuszków dziennie, a na stołówce zawsze widziałem górę jedzenia na jego talerzu - opowiedział magazynowi “AS” Erase Steenslid, trener Erlinga z dawnych lat.
W Salzburgu Jesse Marsch nakazał mu zmniejszyć intensywność treningów na siłowni, bo bał się ewentualnej kontuzji młokosa. W Molde Haaland mieszkał w pokoju z Leo Ostigardem, który przyznał w jednym wywiadzie, że codziennie przygotowywał około dwóch kilogramów kurczaka. Teoretycznie dla nich obu, ale w praktyce to Erling zjadał większość. Dziś napastnik waży 87 kilogramów, chociaż do diety podchodzi jeszcze mniej restrykcyjnie.
- Mój sekret? Dużo metyduję. W wolnych chwilach lubię też grać w FIFĘ z kolegami i jeść pizzę albo kebaby - przyznał bez krępacji w rozmowie z oficjalną stroną BVB.
Brzmi mało profesjonalnie, ale to tylko pozory. Haaland robi wszystko, a czasem ciutkę więcej, aby być jak najlepiej przygotowanym do rywalizacji na najwyższym poziomie. Gdy używa telefonu, zakłada specjalne gogle filtrujące niebieskie światło. Wielokrotnie podkreślał, że wzrok to najważniejszy zmysł piłkarza i nie chce go w żadnym stopniu narazić. W czasie pandemii zatrudnił Lucasa Kruela, trenera personalnego, który prowadzi zajęcia online dla wielu piłkarzy m.in. Thiago Alcantary czy Douglasa Costy. Norweg śpi przynajmniej dziewięć godzin dziennie, w dodatku odłącza router wi-fi, gdy kładzie się do łóżka. Nie chce, by cokolwiek zakłócało czas odpoczynku.
- Jeśli wierzy, że coś mu pomoże stać się lepszym, to pozostanie przy tym. Nie wiem czy udowodniono szkodliwe działanie wi-fi, ale on woli spać spokojnie. Po 22:00 wszyscy w domu muszą przełączyć się na mobilną transmisję danych - zdradził ojciec w rozmowie z “ESPN”.

Pancerne serce

W życiu Haalanda nie ma miejsca na nic poza futbolem. Sam przyznał, że jego jedynymi “dziewczynami” są piłki, które zabiera do domu po zdobytych hat-trickach i śpi z nimi. Patrząc na skuteczność w tym sezonie, w łóżku niedługo może zabraknąć miejsca dla następnych wybranek.
- Erling wie czego chce. Gdy grał dla Salzburga, raz przyjechała do niego dziewczyna z Norwegii. Szybko wróciła do kraju, bo usłyszała, że Haaland chce się skupić tylko na futbolu - opowiadał jego były trener, Stanislav Macek.
Rozmowy z 20-latkiem nie należą do najłatwiejszych. Przekonało się o tym wielu dziennikarzy, którzy nieudolnie próbowali przeprowadzić z Haalandem wywiad. Niejednokrotnie zdarza się, że Norweg zdobywa więcej bramek niż wypowiada słów w pomeczowej rozmowie. Taki już jego urok. On przemawia na boisku. Stwarza nagłówki zjawiskową grą, a nie kontrowersyjnymi wypowiedziami.
To przede wszystkim zimny profesjonalista. Nie interesują go rekordy, które pobił, ale to, co jeszcze może poprawić. Cóż z tego, że w Lidze Mistrzów ma więcej trafień od Ronaldo Nazario czy Zinedine’a Zidane’a. Ważne, by w najbliższych spotkaniach dogonić Ronaldinho, Johana Cruyffa i innych. Gdy na młodzieżowym mundialu strzelił dziewięć goli w jednym meczu, był na siebie zły, bo nie dobił do dwucyfrówki.
W ostatniej kolejce Bundesligi z Koeln zmarnował dwie stuprocentowe sytuacje, więc możemy być właściwie pewni, że przy najbliższej okazji urządzi sobie strzelaninę. Takiego gracza właściwie trudno jest jakkolwiek powstrzymać. Mało który defensor dorównuje mu wzrostem czy muskulaturą. A nawet jeśli, to Haaland w takim razie bez przeszkód urwie mu się na pierwszych metrach. Zbyt szybki, zbyt skuteczny, zbyt doskonały. Taki jest skoczek w dal, sprinter, fan kebabów i jeden z najlepszych napastników świata.

Przeczytaj również