Legendy piłki nożnej: Diego Maradona. “Anioł o brudnej twarzy”, żywy pomnik Napoli i reprezentacji Argentyny

Diego Armando Maradona swoją seniorską karierę rozpoczął w roku 1976 w klubie Agrentinos Juniors i spędził w nim pięć pierwszych lat. Później przeniósł się do Boca Juniors i, mimo że grał tam tylko jeden sezon, został mistrzem Argentyny. Jego znakomita gra zwróciła uwagę klubów ze Starego kontynentu i ostatecznie Maradona przeniósł się do FC Barcelony za 8 milionów euro.

Pobyt Maradony na Camp Nou miał słodko-gorzki smak. W sezonie 1982/83 Argentyńczyk wygrał Puchar Króla i Puchar Ligi Hiszpańskiej, ale już rok później, w wyniku konfliktu z prezydentem klubu, Josepem Luisem Nunezem i kontuzji odniesionej w wyniku brutalnego wejścia Andoniego Goikoetxei, piłkarz zdecydował się na opuszczenie Hiszpanii. Na tym etapie kariery Maradona miał 24 lata.

Diego Maradona przeniósł się do SSC Napoli, gdzie do dziś jest uważany za największą legendę, a numer 10, z którym występował, został zastrzeżony. Na Stadio san Paolo spędził 7 lat i osiągnął z neapolitańską drużyną szereg sukcesów, strzelając aż 115 goli w 258 meczach.

Tylko za jego czasów Napoli potrafiło sięgnąć po dwa mistrzostwa Włoch i od tamtego czasu nie powiększyło swojego dorobku. Z “Boskim Diego” w składzie włoski klub zdobył również swoje jedyne trofeum międzynarodowe, a konkretnie Puchar UEFA w sezonie 1988/89.

Diego Maradona ma tę przewagę nad Lionelem Messim, że w przeciwieństwie do swojego rodaka potrafił poprowadzić reprezentację Argentyny do mistrzostwa świata. “Albicelestes” wygrali mundial w 1986 roku w Meksyku, a do historii przeszedł przede wszystkim występ Maradony w ćwierćfinałowym meczu z Anglią.

W tym spotkaniu strzelił on dwa decydujące gole i oba zapisały się w kartach historii piłki nożnej. Pierwsza z nich padła po odbiciu przez Maradonę piłki ręką nad interweniującym bramkarzem i została zapamiętana jako “Ręka Boga”. Drugą zaś genialny Argentyńczyk zdobył po znakomitym rajdzie przez połowę boiska, okiwaniu kilku obrońców oraz bramkarza i kopnięciu futbolówki do pustej bramki.

Po odejściu z Napoli w 1991 roku kariera Diego Maradony chyliła się już ku upadkowi. Argentyńczyk podpisał kontrakt z Sevillą, gdzie szybko popadł w konflikt z władzami klubu i nie osiągnął tam niczego poza 7. miejscem w lidze hiszpańskiej.

W 1993 roku FIFA nałożyła na niego 15-miesięczną karę, której powodem był pozytywny wynik testu antydopingowego. Niedozwolone środki w jego organizmie pierwszy raz wykryto już dwa lata wcześniej. Po tej przerwie Maradona powrócił do futbolu, aby zakończyć karierę w swoim kraju. Jego ostatnimi klubami były Newell’s Old Boys i Boca Juniors.