Zaloguj się
Wyniki na żywoWSZYSTKIE

[SKARB KIBICA] Grupa F, czyli obrońcy tytułu na tle rywali bez sukcesów

[SKARB KIBICA] Grupa F, czyli obrońcy tytułu na tle rywali bez sukcesów
Steindy, wikipedia

NIEMCY

Dalsza część tekstu pod wideo
Miejsce w Rankingu FIFA: 1

Starty w Mistrzostwach Świata: 19 (1930-1938, 1954 - 2014)

Najlepszy wynik na Mundialu: mistrzostwo – 4 razy (1954, 1974, 1990, 2014)

Selekcjoner: Joachim Löw

Eliminacje

Przez eliminacje drużyna Joachima Löwa przeszła jak burza, ale nie mogło być inaczej skoro jej najgroźniejszymi rywalami były drużyny z Czech i Irlandii Północnej. Niemcy jako jedyna ekipa w kwalifikacjach nie stracili punktów w dziesięciu spotkaniach.
Niemcy obok Belgów byli też zdecydowanie najskuteczniejszą drużyną europejskich kwalifikacji. Oba zespoły strzeliły aż po 43 bramki. Lepszy bilans mieli znów podopieczni Löwa, którzy stracili tylko cztery gole (Belgowie - sześć).

Kadra

BRAMKARZE: Manuel Neuer (Bayern), Marc-Andre ter Stegen (Barcelona), Kevin Trapp (PSG)
OBROŃCY: Jerome Boateng, Mats Hummels, Niklas Süle, Joshua Kimmich (wszyscy Bayern), Matthias Ginter (Borussia Mönchengladbach), Jonas Hector (Köln), Marvin Plattenhardt (Hertha Berlin), Antonio Rudiger (Chelsea)
POMOCNICY: Julian Brandt (Bayer Leverkusen), Julian Draxler (Paris St-Germain), Leon Goretzka (Schalke), Ilkay Gundogan (Manchester City), Sami Khedira (Juventus), Toni Kroos (Real Madryt), Mesut Özil (Arsenal), Sebastian Rudy (Bayern)
NAPASTNICY: Mario Gomez (Stuttgart), Thomas Müller (Bayern), Marco Reus (Borussia Dortmund), Timo Werner (RB Leipzig)

Taktyka

W eliminacjach Joachim Löw testował ustawienie z trzema środkowymi obrońcami w meczach z San Marino, Czechami i Azerbejdżanem. Podstawowym ustawieniem Niemców pozostaje jednak 4-2-3-1 i tak pewnie zespół Löwa będzie grał na turnieju w Rosji.
Mając w składzie świetnego pomocnika typu box-to-box, najczęściej Samiego Khedirę, a także rozgrywającego, Niemcy lubią dominować w posiadaniu piłki, a atakują najczęściej bardzo dynamicznymi skrzydłami. Gra Niemiec charakteryzuje się dużą wymiennością pozycji, szczególnie w ofensywie gdzie mamy zarówno dynamicznych graczy, jak i obdarzonych solidnymi warunkami fizycznymi typowych napastników.

Największa gwiazda

Thomas Müller
Gwiazda Bayernu to zawodnik płynnie łączący cechy starych reprezentacji Niemiec z nowymi. Z jednej strony gwiazda "Bawarczyków" może grać praktycznie na wszystkich pozycjach ofensywnych łącznie ze środkiem ataku i idealnie sprawdza się zarówno w ataku pozycyjnym, jak i w kontrataku.
Z drugiej jest w nim coś z niemieckiego piłkarza ze starych czasów: nieustępliwość, ciąg na bramkę, a mimo przeciętnej techniki użytkowej, Müller zawsze znajdzie sposób, by zdobyć gola.
Mimo tego, że na początku sugerowano, że Niemiec nie wpasuje się do drużyny prowadzonej przez Carlo Ancelottiego, był jej podstawowym zawodnikiem, podobnie po przyjściu Juppa Heynckesa.
W Bundeslidze Müller zdobył 8 goli i zanotował aż 16 asyst. W reprezentacji ma już 90 spotkań, w których strzelił 38 bramek. Z dobrej strony pokazał się w eliminacjach, w których zdobył cztery gole i zanotował trzy asysty.

Inni kluczowi gracze

Toni Kroos
Rozgrywający Realu Madryt jest jednym z najlepszych zawodników na swojej pozycji w Europie. Świetnie reguluje tempo gry, znakomicie podaje, a do tego potrafi zaskoczyć precyzyjnym strzałem z dystansu. Choć nie zdobywa wielu goli i nie zalicza tak wielu asyst, w Bayernie pewnie nadal żałują, że dali mu odejść do Realu Madryt.
Mesut Özil
Król asyst w Arsenalu w minionym sezonie nie dobił do dziesięciu kluczowych podań, ale i tak był jednym z najlepszych zawodników swojej drużyny. W reprezentacji jest również kluczową postacią: w 89 spotkanaich zanotował już 22 bramki i aż 40 kluczowych podań.
Marco Reus
Wielki pechowiec w reprezentacji, który nie mógł pojechać na poprzednie wielkie imprezy tym razem pojawi się na Mistrzostwach Świata. Skrzydłowy Borussii Dortmund zagrał w tym sezonie w jedenastu spotkaniach Bundesligi i strzelił w nich siedem goli.
Zabieranie go na Mundial jest oczywiście sporym ryzykiem, zwłaszcza kosztem jednego z czołowych zawodników mistrza Anglii Leroya Sane, ale Reus to również wielkie doświadczenie, a przy tym trudno nie przypuszczać by po wspomnianych przejściach nie był dodatkowo zmotywowany, by pokazać się z dobrej strony w Rosji.

Kandydat na gwiazdę

Timo Werner
22-latek zanotował dużo gorszy sezon w RB Lipsk niż poprzedni, bo częściej niż o dobrej grze słyszało się o jego problemach z radzeniem sobie z presją, nad którymi pracuje z psychologiem. 13 goli i 8 asyst w lidze jak na gorszy sezon to jednak wyniki całkiem dobre.
Werner to gracz, który ma wszelkie predyspozycje do zostania podstawowym napastnikiem kadry Niemiec na lata. Jest graczem szybkim, bazującym na dobrej technice i potrafi być skuteczny. Już w Rosji powinien dostać swoją szansę i poprawić swój niezły bilans 7 goli w 12 meczach.

Atuty

1) Szeroka kadra na wszystkich pozycjach
Po wygranym w 2017 roku turnieju Pucharu Konfederacji w internecie pojawiły się zestawienia pokazujące, że Niemcy mogliby wystawić w zasadzie trzy równorzędne jedenastki. I choć w żadnej nie pojawiłby się Sandro "Jestem najlepszym niemieckim napastnikiem" Wagner, wszystkie mogłyby walczyć o medal na turnieju w Rosji.
2) Idealna mieszanka młodości z doświadczeniem
W kadrze Löwa mamy zarówno piłkarzy ze sporym doświadczeniem, którzy swoje już w rozgrywkach międzynarodowych osiągnęli, jak i zawodników głodnych sukcesów. Do tych drugich należy zaliczyć choćby Marco Reusa, który cztery lata temu jako jeden z najlepszych piłkarzy niemieckich miał pojechać na imprezę w Brazylii, ale przeszkodziła mu w tym kolejna z rzędu kontuzja.
3) Zespół może grać w różnych ustawieniach
Löw może równie dobrze ustawić zespół w strategii z trzema środkowymi obrońcami, jak i klasycznyym 4-2-3-1. Ma w składzie graczy lubujących się w szybkiej kontrze i dryblingu, ale także piłkarzy do bardziej bezpośredniej gry oraz wysokich napastników jak choćby doświadczony Mario Gomez.

Słabości

1) Pozycja lewego obrońcy
To bodaj najsłabiej obsadzona pozycja w drużynie niemieckiej. Marvin Platterhardt to gracz solidny, ale nie wybijający się ponad ligową średnią. Alternatywą na tej pozycji jest Jonas Hector, którego zespół w tym sezonie spadł z Bundesligi.
2) Dyspozycja Manuela Neuera
Od września podstawowy golkiper reprezentacji nie rozegrał ani jednego spotkania ligowego i choć powinien być gotowy do gry, trudno powiedzieć w jakiej będzie dyspozycji.
Jeśli Löw oceni, że bramkarz Bayernu nie jest gotowy do gry od początku, pewnie zastąpi go Marc-Andre Ter Stegen. Zawodnik Barcelony miał znakomity sezon, ale nie ma jeszcze dużego doświadczenia w grze w reprezentacji na tym poziomie.
3) Brak typowego defensywnego pomocnika
Jeśli porównamy Niemców z innymi największymi rywalami w walce o Puchar Świata, drużyna Löwa ma tu duże problemy. Francuzi mają Kante i N'Zonziego, Brazylijczycy Casemiro i Fernandinho, Hiszpanie Busquetsa i Rodriego. Tymczasem ani Khedira ani Gundogan nie są typowymi defensywnymi pomocnikami, a raczej graczami box-to-box, a Sebastian Rudy nie ma wielkich szans w rywalizacji z dużo bardziej utytułowanymi rywalami.



MEKSYK

Miejsce w Rankingu FIFA: 15

Starty w Mistrzostwach Świata: 16 (1930, 1950-1970, 1978, 1986, 1994-2014)

Najlepszy wynik na Mundialu: ćwierćfinał (1970, 1986)

Selekcjoner: Juan Carlos Osorio

Eliminacje

Reprezentacja "El Tri" tym razem nie napotkała w kwalifikacjach oporu odwiecznego w tej fazie rozgrywek rywala ze Stanów Zjednoczonych. Amerykanie mieli ogromne problemy i w końcu sensacyjnie nie awansowali nawet do baraży. Meksykanie więc nie mieli problemu z wygraniem grupy z aż pięcioma punktami przewagi nad drugim zespołem.
W eliminacjach Meksyk przegrał tylko raz, trudno się jednak tym przejmować, bo działo się to w ostatniej kolejce na wyjeździe z walczącym jeszcze o udział w barażach Hondurasem. Drużyna Juana Carlosa Osorio strzeliła najwięcej goli ze wszystkich drużyn (16) i najmniej straciła (7).

Kadra

BRAMKARZE: Guillermo Ochoa (Standard Liege), Alfredo Talavera (Toluca), Jesus Corona (Cruz Azul)
OBROŃCY: Carlos Salcedo (Eintracht Frankfurt), Diego Reyes (Porto), Hector Moreno (Real Sociedad), Hugo Ayala (Tigres), Edson Alvarez (America), Jesus Gallardo (Monterrey), Miguel Layun (Sevilla)
POMOCNICY: Rafael Marquez (Atlas), Hector Herrera (Porto), Jonathan Dos Santos, Giovani Dos Santos (obaj Los Angeles Galaxy), Andres Guardado (Real Betis), Marco Fabian (Eintracht Frankfurt)
NAPASTNICY: Javier Hernandez (West Ham), Raul Jimenez (Benfica), Oribe Peralta (America), Jesus Manuel Corona (Porto), Carlos Vela (Los Angeles FC), Javier Aquino (Tigres), Hirving Lozano (PSV Eindhoven)

Taktyka

Meksykanie wykorzystali eliminacje, by sprawdzić kilka różnych ustawień taktycznych. Zagrali wtedy zarówno z trójką obrońców, jak i ofensywne 4-3-3. Próbowali też ustawień z dwoma napastnikami i klasycznego 4-2-3-1. Jedyny mecz przegrali grając 3-4-3, ale mieli już wtedy zapewniony awans.
Selekcjoner Juan Carlos Osorio dysponuje grupą zawodników, którzy potrafią dostosować się do różnych strategii gry. Cztery lata temu pod wodzą Miguela Herrery w Brazylii "El Tri" grali w ustawieniu z pięcioma obrońcami, co sprawiało spore problemy rywalom.

Największa gwiazda

Javier Hernandez
To nie był dobry sezon w wykonaniu popularnego Chicharito, bo Meksykanin miał być jedną z gwiazd Premier League, ale grając w przeciętnym West Ham strzelił tylko osiem bramek. Częściowo mogą go usprawiedliwiać problemy zdrowotne, tym bardziej że nawet po powrocie do gry manager walczących o utrzymanie "Młotów" nie był skory do wystawiania rekonwalescenta.
Mundial będzie więc dla niego czasem odkupienia, a dobry występ w Rosji może zaowocować propozycją od lepszego klubu. Hernandez w reprezentacji strzelił już 49 bramek, w tym 3 w 8 spotkaniach na Mistrzostwach Świata.

Inni kluczowi gracze

Carlos Salcedo
24-letni defensor jak dotąd rozegrał w kadrze osiemnaście spotkań i teraz powinien być podstawowym zawodnikiem. Po średnio udanym epizodzie w Fiorentinie Meksykanin rozegrał 20 spotkań w Bundeslidze w barwach Eintrachtu przyczyniając się do sensacyjnego zwycięstwa w finale Pucharu Niemiec z Bayernem Monachium.
Andres Guardado
Leczący ostatnio kontuzję środkowy pomocnik Betisu miał świetny początek w La Liga: w siedmiu spotkaniach zaliczył aż sześć asyst. Później prezentował się już dużo gorzej, ale często grywał w podstawowym składzie rewelacji Primera Division. Mimo 31 lat na karku wystąpił już w ponad 140 meczach reprezentacji.
Carlos Vela
Nie jest to już ten sam szybki zawodnik z czasów gry w Realu Sociedad, ale w MLS radzi sobie bardzo dobrze: w jedenastu meczach strzelił siedem goli i może jeszcze pomóc reprezentacji. Wnosi do niej przede wszystkim spore doświadczenie z ponad 60 występów i 18 zdobytych bramek.

Kandydat na gwiazdę

Hirving Lozano
Lewy skrzydłowy PSV ma za sobą znakomity sezon w Eredivisie, w której obok 17 goli zanotował też 11 asyst. Biorąc pod uwagę fakt, iż jest to jego pierwszy sezon w Europie, potencjał tego 22-letniego podopiecznego Mino Raioli jest ogromny i już teraz pytają o niego dużo lepsze kluby.
W reprezentacji Lozano zagrał już sporo, bo niemal 30 spotkań, w których zanotował już siedem trafień. Przyczynił się do ważnego zwycięstwa eliminacyjnego nad Panamą, strzelając gola na 1:0, a w meczu towarzyskim z Belgami trafił dwukrotnie, jeszcze bardziej zwracając na siebie uwagę.

Atuty

1) Wyrównany skład na wielu pozycjach
Nieprzypadkowo Meksykanie uchodzą obok Niemców za faworytów tej grupy. Mają bowiem wielu znakomitych graczy na wszystkich pozycjach, może prócz bramki, gdzie jednak turniej życia może mieć znów Guillermo Ochoa, a obrona prezentuje się coraz lepiej. W pomocy i ataku Osorio może mieć często problemy z zestawieniem pierwszej jedenastki, zwłaszcza gdy z dobrej strony będą się pokazywali weterani.
2) Kilku graczy z potencjałem na przełomowy turniej
Już teraz najwyżej wycenianym zawodnikiem w kadrze Meksyku jest Lozano, a niewiele mniej trzeba by dziś zapłacić za Hectora Herrerę. Potencjał na duży progres mają też m.in Salcedo i Erick Guttierez.
3) Solidna gra na kolejnych turniejach
Meksykanie nigdy nie byli wymieniani jako faworyci Mistrzostw Świata, ale aż na sześciu turniejach głównych od 1990 roku wychodzili z grupy. Cztery lata temu w 1/8 minimalnie przegrali 1:2 z Holendrami, późniejszymi medalistami imprezy.

Słabości

1) Forma weteranów
Głównym problemem selekcjonera “El Tri” wydaje się znalezienie idealnego balansu pomiędzy młodością i doświadczeniem. Może się zdarzyć tak, że w dobrej dyspozycji w Rosji będą gracze poza szczytem swojej formy jak Vela, dos Santos czy nawet Peralta.
Bardziej prawdopodobne, że weteranów trzeba będzie posadzić na ławce, bo lepiej grać będą zawodnicy młodsi. W dodatku jak pokazuje ostatnia afera z udziałem reprezentacji Meksyku, w której ośmiu graczy uczestniczyło w suto zakrapianej imprezie z prostytutkami, weterani wcale nie dają młodszym zawodnikom dobrego przykładu.
2) Zdrowie kluczowych piłkarzy
Andres Guardado nadal zmaga się z urazem, który wykluczył go z gry w końcówce sezonu. Kłopoty ze zdrowiem mają też Giovanni dos Santos i Hector Moreno. Ten ostatni sprawdził się bardzo dobrze w roli zastępcy last-minute dla Inigo Martineza w Realu Sociedad.
3) Pozycja bramkarza
Wszyscy kandydaci do bramki Meksyku mają już ponad 30 lat i nie zaliczyli wielkich karier klubowych. Wygląda więc na to, że kibice “El Tri” będą liczyli na kolejny świetny turniej w wykonaniu Guilermo Ochoy.
Ochoa to dziwny przypadek, bo po kapitalnej grze w 2014 roku zgłosiła się po niego przeciętna Malaga gdzie Meksykanin zresztą był ledwie zmiennikiem Carlosa Kameniego. Wygląda na to, że to typ zawodnika, który zdecydowanie lepiej gra w reprezentacji niż w klubie.
 

SZWECJA

Miejsce w Rankingu FIFA: 23

Starty w Mistrzostwach Świata: 12 (1934-1950, 1970-1978, 1990-1994, 2002-2006)

Najlepszy wynik na Mundialu: wicemistrzostwo (1958)

Selekcjoner: Janne Andersson

Eliminacje

Szwedzi długo byli w grze nawet o pierwsze miejsce w grupie, w której oprócz Francuzów grali także Holdenrzy. W pierwszej części rozgrywek u siebie reprezentacja "Trzech Koron" pokonała Francuzów 2:1, ale ostatecznie zakończyła rywalizację na drugim miejscu. Tyle samo punktów mieli Holendrzy, z którymi Skandynawowie przegrali w ostatnim meczu 0:2.
W barażach Szwedzi byli sprawcami bodaj największej sensacji, eliminując w nich Włochów. W pierwszym meczu u siebie Szwedzi za sprawą gola Johanssona wygrali 1:0, a w rewanżu reprezentacja Italii nie potrafiła strzelić ani jednego gola.

Kadra

BRAMKARZE: Robin Olsen (FC Kopenhaga), Karl-Johan Johnsson (Guingamp), Kristoffer Nordfeldt (Swansea)
OBROŃCY: Mikael Lustig (Celtic), Victor Lindelof (Manchester United), Andreas Granqvist (Krasnodar), Martin Olsson (Swansea), Ludwig Augustinsson (Werder Brema), Filip Helander, Emil Krafth (obaj Bologna), Pontus Jansson (Leeds United).
POMOCNICY: Sebastian Larsson (Hull), Albin Ekdal (Hamburg), Emil Forsberg (RB Lipsk), Gustav Svensson (Seattle Sounders), Oscar Hiljemark (Genoa), Viktor Claesson (Krasnodar), Marcus Rohden (Crotone), Jimmy Durmaz (Toulouse).
NAPASTNICY: Marcus Berg (Al Ain), John Guidetti (Alaves), Ola Toivonen (Toulouse), Isaac Kiese Thelin (Waasland-Beveren).

Taktyka

Taktyka Szwedów nie powinna stanowić dla ich grupowych przeciwników żadnych tajemnic. We wszystkich spotkaniach eliminacyjnych zespół prowadzony przez Janne Anderssona grał w ustawieniu 4-4-2 i także dzięki niemu pokonał u siebie w grupie Francuzów, a później w barażach Włochów.
Szwedzi bazują na bardzo solidnej defensywie, z kolei z przodu starają się w jak najprostszy sposób przekazać piłkę dwójce napastników. Nieco ożywienia w mocno skostniałe schematy ofensywne wprowadzają dwaj skrzydłowi, którzy są jednocześnie najlepszymi atakującymi w drużynie "Trzech Koron"

Największa gwiazda

Emil Forsberg
Zawodnik RB Lipska miał niezwykle udany pierwszy sezon po wejściu do Bundesligi. W 30 spotkaniach szwedzki skrzydłowy zdobył 8 bramek, ale zanotował aż 22 asysty, będąc jednym z najlepszych graczy swojej drużyny. Drugi sezon był dla niego, a także dla jego zespołu, dużo gorszy. Z powodu kontuzji i słabszej dyspozycji zanotował tylko po 2 bramki i asysty.
Ważne może się jednak okazać to, że klubowa drużyna Forsberga gra bardzo podobnie do reprezentacji Szwecji - w obu przypadkach jest to ustawienie 4-4-2. Podobnie jak w ekipie "Trzech Koron", tak i w Lipsku kluczowymi zawodnikami ofensywnymi wspierajacymi napastników są skrzydłowi. Jeśli Forsberg na dobre pozbył się już problemów trapiących go w trakcie sezonu, może zaliczyć dobry turniej w Rosji.

Inni kluczowi gracze

Victor Lindelof
Szwedzki środkowy obrońca z miejsca miał wejść do pierwszej jedenastki Manchesteru United, ale coś poszło nie tak. Rozegrał tylko siedemnaście spotkań ligowych, w których nie zaimponował. Ma jednak dopiero 23 lata i opinię zawodnika, który w kadrze prezentuje się zdecydowanie lepiej niż w klubie.
Sebastian Larsson
Pomocnik Hull City rozegrał niemal 300 meczów w Premier League i choć nie jest typem zawodnika, który mógłby zmienić przebieg spotkania jedną akcją, jego ogromne doświadczenie sprawia, że na Mundialu może być jednym z liderów kadry. Jego bilans bramkowy w kadrze nie jest jednak imponujący, bo w 97 spotkanaich zdobył tylko 6 goli.
John Guidetti
Rosły napastnik całkiem nieźle radził sobie w drugiej części sezonu w Alaves gdzie stworzył solidny duet z Munirem El Haddadim. Jego problemem jest jednak mała ilość bramek: w La Liga w tym sezonie zaliczył 3 trafienia, w drużynie narodowej ma nadal zaledwie jednego gola. W Rosji powinien być jednak kluczowym rezerwowym w ekipie Szwedów.

Kandydat na gwiazdę

Viktor Claesson
Na czołowego zawodnika Szwedów na mundialu typowany jest Forberg, ale równie ważne może być to jak na drugiej stronie zagra Claesson. Piłkarz ten miał całkiem udany sezon w Krasnodarze, gdzie w 30 meczach zdobył 10 goli i zanotował 8 asyst, dorzucając też dwie bramki w Lidze Europy.
26-latek wystapił w reprezentacji w 20 meczach i zdobył trzy bramki. Szczególnie zaimponował w spotkaniu towarzyskim z Portugalią, w którym dwukrotnie pokonał bramkarza rywali. Największymi atutami tego uniwersalnego zawodnika są dobry przegląd pola i umiejętność precyzyjnego podania.

Atuty

1) Dobra gra w eliminacjach
W fazie kwalifikacyjnej drużyna "Trzech Koron" pokazała się z naprawdę dobrej strony przez chwilę rywalizując o pierwsze miejsce z Francuzami, a w barażach będąc zespołem bardziej efektywnym od Włochów. Drużyna Johanssona potrafi obrzydzić futbol nie tylko rywalom, ale także kibicom, jednak bywa niezwykle skuteczna, co należy docenić.
2) Solidna defensywa
W dość wyrównanej grupie eliminacyjnej Szwedzi stracili więcej bramek tylko od Francuzów, grając w tyłach bardzo dobrze. Mając na środku doświadczonego Granqvista i młodego, ale cały czas robiącego postępy Lindelofa, a po bokach również grających w najlepszych ligach europejskich graczy, reprezentacja "Trzech Koron" nie musi się obawiać o grę defensywną.
3) Ofensywa może wyjść z cienia wielkiej gwiazdy
Zlatan był liderem zespołu i często decydował o jej zwycięstwach, ale na dobrą sprawę od 2006 roku, kiedy Szwedzi ostatni raz wyszli z grupy na imprezie głównej, drużyna nie poczyniła postępu, co zarzucano już poprzedniemu selekcjonerowi. Dzisiejszy skład jest słabszy choćby o brak wielkiej gwiazdy, ale jeśli Szwedzi dobrze wejdą w turniej może się to okazać ich atutem.

Słabości

1) Czy istnieje życie po Zlatanie?
Paradoksalnie brak wielkiego napastnika może być atutem, ale w tej chwili po prostu nie można go rozpatrywać inaczej niż w kategorii problemu. Ibrahimovic w 116 meczach drużyny narodowej zdobył 62 gole, imponując nie tylko skutecznością, ale też efektywnością zagrań.
“Ibra” był również postacią, wokół której skupiały się media. Dziś (także z uwagi na brak takiego gracza) o Szwedach nie mówi się jako o drużynie, która może osiągnąć solidny wynik na miarę choćby ćwierćfinału, nie mówiąc już o powtórzeniu wyniku z 1994 roku.
2) Kiepskie sezony czołowych graczy
O ogromnym regresie Forsberga już pisaliśmy, Lindelof w Manchesterze United również stracił pewność siebie jaką imponował jeszcze grając w Benfice. Albin Ekdal z HSV spadł z Bundesligi, Martin Olsson ze Swansea z Premier League, a Martin Rohden w ostatniej kolejce pożegnał się z Serie A, będąc zawodnikiem Crotone. Z kolei Marcus Berg na co dzień zdobywa gole dla Al Ain w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
3) Najnudniejsza drużyna na Mundialu?
Szwedom trudno będzie przekonać do siebie postronnych kibiców, bo ich defensywny styl gry w tej grupie będzie ciężki do oglądania i już w pierwszym spotkaniu z Koreą Południową większość będzie pewnie wspierała rywali. W składzie nie ma też właściwie żadnego młodego zawodnika, który może zaliczyć przełomowy turniej.



KOREA POŁUDNIOWA

Miejsce w Rankingu FIFA: 61

Starty w Mistrzostwach Świata: 10 (1954, 1986-2014)

Najlepszy wynik na Mundialu: czwarte miejsce (2002)

Selekcjoner: Shin Tae-yong

Eliminacje

Koreańczycy zaczęli eliminacje od drugiej rundy, gdzie jednak nie mieli godnego siebie rywala. Nie tylko wygrali wszystkie sześć meczów i zgromadzili dwa razy więcej punktów niż Liban, ale nie stracili nawet jednej bramki.
Grając przeciwko dużo lepszym zespołom w trzeciej rundzie nie poszło im już tak dobrze. Zespół przegrał aż trzy spotkania i okazał się zdecydowanie gorszy od Iranu, tracąc do niego aż sześć punktów, ale zajął drugie miejsce co oznaczało bezpośredni awans do imprezy w Rosji.

Kadra

BRAMKARZE: Kim Seung-gyu (Vissel Kobe), Kim Jin-hyeon (Cerezo Osaka), Cho Hyun-woo (Daegu FC)
OBROŃCY: Kim Young-gwon (Guangzhou Evergrande), Jang Hyun-soo (FC Tokio), Jung Seung-hyun (Sagan Tosu), Yun Yong-sun (Seongnam FC), Oh Ban-suk (Jeju United), Kim Min-woo (Sangju Sangmu), Park Joo-ho (Ulsan Hyundai), Hong Chul (Sangju Sangmu), Go Yo-han (FC Seoul), Lee Yong (Jeonbuk Hyundai Motors)
POMOCNICY: Ki Sung-yueng (Swansea City), Jung Woo-young (Vissel Kobe), Ju Se-jong (Asan Mugunghwa FC), Koo Ja-cheol (FC Augsburg), Lee Jae-sung (Jeonbuk Hyundai Motors), Lee Seung-woo (Hellas Verona), Moon Seon-min (Incheon United)
NAPASTNICY: Kim Shin-wook (Jeonbuk Hyundai Motors), Son Heung-min (Tottenham Hotspur), Hwang Hee-chan (FC Red Bull Salzburg)

Taktyka

W eliminacjach Koreańczycy próbowali najróżniejszych ustawień - najczęściej grali 4-2-3-1, ale w niespodziewanie przegranym spotkaniu z Kuwejtem zagrali defensywne 4-3-3. Selekcjoner kadry Shin Tae-yong próbował również ustawienia z trzema środkowymi obrońcami.
Największym problemem było oczywiście ustawienie największego gwiazdora kadry, zawodnika Tottenhamu Sona, który bywał zarówno skrzydłowym, jak i drugim napastnikiem. W marcowych spotkaniach towarzyskich Son grał dwukrotnie w ataku i choć nie strzelił gola pewnie tak właśnie będzie ustawiony na Mundialu.

Największa gwiazda

Heung Min-Son
W pewnym momencie sezonu Koreańczyk był najlepszym zawodnikiem drużyny, a z pewnością jedynym piłkarzem, który nie zawiódł w rewanżowym spotkaniu z Juventusem w Lidze Mistrzów. W Premier League był drugim strzelcem zespołu, po Harrym Kanie i obok Anglika oraz Eriksena tworzył ofensywne trio zespołu Pochettino. Przy okazji stał się również najskuteczniejsyzm strzelcem Premier League ze swojego kraju.
W 63 meczach reprezentacji narodowej Son strzelił już 20 goli. W listopadzie 2017 roku zagrał bardzo dobrze w spotkaniu towarzyskim z Kolumbią, gdy strzelił dwie bramki, które zadecydowały o zwycięstwie 2:1. Na poprzednim mundialu w Brazylii strzelił gola reprezentacji Algierii, ale jego drużyna w trzech meczach zdobyła tylko punkt.

Inni kluczowi gracze

Ki Sung-yueng
Środkowy pomocnik Swansea wraz z walijską drużyną spadł z ligi, ale do niego, podobnie jak do Łukasza Fabiańskiego, kibice nie mogli mieć pretensji. Defensywny pomocnik zaliczał całkiem niezłe noty, szczególnie w pierwszej części sezonu i powinien w przyszłym sezonie znaleźć klub w Premier League, choć może to zależeć od jego gry w Rosji.
Kwon Chang-hoon
23-latek rozegrał bardzo solidny sezon w Dijon strzelając jedenaście bramek i zaliczając trzy asysty. Wraz z Julio Tavaresem był najlepszym zawodnikiem ofensywy beniaminka, który w przeciwieństwie do sezonu 16/17 tym razem nie miał problemu z utrzymaniem.
Koo Ja-cheol
Podstawowy ofensywny pomocnik solidnej drużyny z Augsburga zanotował w tych rozgrywkach dwa trafienia. Niestety opuścił końcówkę sezonu z powodu kontuzji. Do gry ma być gotowy tuż przed startem Mundialu, ale nie wiadomo w jakiej będzie dyspozycji.

Kandydat na gwiazdę

Hwang Hee-chan
Hee-chan był wraz ze swim zespołem rewelacją rozgrywek Ligi Europy, gdzie Salzburg doszedł aż do półfinału i nie był wcale daleko od wyeliminowania Olympique Marsylia. W całym sezonie, grając najczęściej obok najskuteczniejszego Munasa Dabbura, 22-latek zdobył 17 goli i zanotował 4 asysty.
W Reprezentacji zadebiutował w wieku 20 lat i dotąd zagrał w niej 11 razy. W eliminacjach strzelił gola w przegranym spotkaniu z Kuwejtem, a także w towarzyskim spotkaniu z Polską. Zawodnik Salzburga potrafi się znaleźć w odpowiednim miejscu na boisku i jest graczem skutecznym.

Atuty

1) Świetna forma najlepszego gracza
Główną nadzieją na dobry wynik w Rosji, a takim byłoby już wyjście z grupy, jest forma Sona. Koreański uniwersalny gracz ofensywny pokazał w tym sezonie, że od czasu HSV poczynił ogromne postępy i może być już liderem zespołu. Dobrą dyspozycję ligową tylko potwierdził w rozgrywkach Ligi Mistrzów, gdzie prezentował się dobrze w meczach z klasowymi rywalami.
2) Zdyscyplinowanie taktyczne
Abstrahując od okoliczności zajęcia w 2002 roku czwartego miejsca na turnieju u siebie, już tam Koreańczycy pod wodzą Guusa Hiddinka prezentowali się dobrze pod względem taktycznym. W późniejszych latach drużyna cały czas szła w kierunku doskonalenia gry zespołowej, więc nawet w przypadku słabszych występów poszczególnych graczy powinna być groźna dla rywali w tej grupie.
3) Spore doświadczenie w grze na Mistrzostwach Świata
Koreańczycy od 1986 roku grają nieprzerwanie na Mistrzostwach Świata i choć Niemcom z pewnością tym nie zaimponują, a i Meksykanie mają pod tym względem dobrą serię, jest to wynik lepszy od Szwedów.

Słabości

1) Kiepska gra w eliminacjach
Od najsilniejszych reprezentacji grających w kwalifikacjach azjatyckich wymaga się, by zdecydowanie wygrywały swoje grupy, a przynajmniej rywalizowały z innym potentatem. Koreańczycy okazali sie jednak znacznie słabsi od Iranu, a do tego zanotowali marny bilans bramkowy +1.
2) Słaba gra w defensywie
Kiepska obrona była największym problemem reprezentacji Korei Południowej, co sprawiało że selekcjoner sporo eksperymentował z ustawieniem. Kuwejt strzelił im w dwumeczu aż pięć goli, a Chińczycy trafili dwukrotnie w spotkaniu w Korei. Oczywiście mogło to wynikać ze zlekceważenia rywala, ale i tak jest to mocno niepokojące przed rywalizacją w trudnej grupie.
3) Kontuzje czołowych graczy
Dopiero w środku miesiąca do gry ma być gotowy Koo Ja-cheol. Kłopoty zdrowotne mają także Seung-Woo Lee, a także wspomniany i typowany na objawienie mistrzostw Hwang Hee-chan.
Źródło: własne
reprezentacja Niemiecreprezentacja Meksykureprezentacja Szwecjireprezentacja Korei PłdMistrzostwa Świata 2018Skarb KibicaMeczyki Plus

Przeczytaj również

Dyskusja

- komentarzy