Wojciech Kowalczyk podsumował swoją karierę. "Gdybym miał inny charakter, mógłbym już leżeć w piachu"

Kowalczyk przed laty grał dla takich klubów jak Legia Warszawa, Real Betis, UD Las Palmas czy Anorthosis Famagusta. Piłkarz nie zrobił jednak takiej kariery, jaką wróżono mu po IO w 1992 roku, gdy z reprezentacją Polski zdobył srebrny medal.

Mówiło się wówczas, że piłkarzem była zainteresowana FC Barcelona, jednak Kowalczyk nie brał tego na poważnie.

- Śp. Henryk Loska powiedział po igrzyskach, że "Kowalem" powinna zainteresować się Barcelona. Później ktoś coś dopowiedział i wyszło na to, że rzeczywiście Barcelona mnie chciała. Dlatego tych doniesień nie brałem na poważnie. Rzuciłem na odczepnego coś w stylu, że skoro rzeczywiście się mną interesują, to zapraszam do mnie na Bródno - oznajmił 48-latek.

Kowalczyk nie żałuje, że jego przygoda z piłką ułożyła się tak, a nie inaczej. Były napastnik podkreśla, że mógł skończyć dużo gorzej, jeśli nie grałby w piłkę na zawodowym poziomie.

- Nie myślę o tym, czy jeden drink mniej pomógłby mi w zrobieniu większej kariery. Nigdy nie roztrząsałem, co by się stało, gdybym zdecydował się na taki, a nie inny ruch. Przecież równie dobrze mogłem nie pić w ogóle, ale i nie grać w piłkę. Gdybym miał inny charakter, mógłbym zaliczyć kilka odsiadek, tak jak moi kumple z osiedla. Albo mógłbym już leżeć w piachu - dodał.

"Kowal" jednocześnie zaznacza, że ma na swoim koncie osiągnięcia, które napawają go dumą.

- Osiągnąłem tyle, na ile zasłużyłem. Zdobyłem medal olimpijski, grałem w Legii Warszawa, wyjechałem do swojej ulubionej ligi hiszpańskiej, grałem w reprezentacji Polski. Aha, byłbym zapomniał: grałem z polską drużyną w półfinale europejskich pucharów i strzeliłem nawet bramkę. Od tamtej pory nikt nie powtórzył tego wyczynu, a od 1991 roku już trochę czasu przecież minęło - zakończył.