Ma być zbawieniem ataku Niemców. Stoją za nim legendy. Pójdzie śladami Klosego i Voellera?

Niclas Fuellkrug jest, wraz z Marcusem Thuramem i Christopherem Nkunku, najlepszym strzelcem Bundesligi na początku sezonu. Zdobył już osiem bramek. A jego Werder po dziesięciu kolejkach jest jedną z najjaśniejszych ekip pod względem dorobku strzeleckiego. Już teraz nie brakuje porównań obecnej drużyny do kapitalnego Werderu z lat 2000. Zaś do osiągnięć indywidualnych napastnika bremeńczyków można by przejść obojętnie, wszak to dopiero początek ligowych zmagań, gdyby nie zaskakująca rzecz - bardzo wielu ludzi w Niemczech chce, by 29-latek, który nigdy nie grał w reprezentacji, pojechał na mistrzostwa świata w Katarze. Nie tylko jako debiutant. Przede wszystkim jako zbawienie w ataku.

Do tej pory Fuellkrug mógł o sobie mówić jako o pechowcu. Ciągle blisko kadry, ale ostatecznie nigdy nie dostąpił możliwości wystąpienia w seniorskiej drużynie narodowej. Na młodzieżowe zgrupowania za to jeździł regularnie w trzech rocznikach (U-18, U-19 i U-20). Ten upragniony debiut w seniorach ciągle jednak uciekał mu sprzed nosa. Po 14 bramkach dla Hannoveru w sezonie 2017/18 obserwował go sztab trenerski Joachima Loewa, ale w pierwszych 15 kolejkach kolejnej edycji Bundesligi miał na koncie tylko dwie bramki i jedną asystę. Za mało na zrealizowanie swojego marzenia. W dodatku złapał kontuzję, wypadł na pięć miesięcy z powodu uszkodzenia chrząstki w prawym kolanie.

To nie wszystko. Doszedł do siebie pod koniec sezonu 2018/19, za późno jednak, by uratować Hannover przed spadkiem. Przeniósł się więc do Werderu, gdzie znów zanotował skromne liczby, a przy tym ponownie trafił na stół operacyjny. Zerwał więzadła krzyżowe w lewym kolanie i musiał odpocząć od piłki przez dziewięć miesięcy. Wielu postawiło na nim krzyżyk. On sam wątpił w to, czy jeszcze kiedykolwiek wyjdzie na boisko w meczu na najwyższym poziomie.

Opowieść o kontuzjach byłaby niepełna bez wyjątkowych historii. Grając jeszcze w turniejach młodzieżowych, Fuellkrug zderzył się kiedyś z przeciwnikiem tak mocno, że część jego zęba utkwiła w czole rywala.

- Poje…a sprawa, wiele osób w to nie wierzyło - wspominał sytuację Fuellkrug. - Niektórym może się to wydawać śmieszne, ale istniało zagrożenie zakażeniem bakteryjnym, więc obaj wylądowaliśmy potem w szpitalu. Na szczęście bez poważnych konsekwencji.

Od tego czasu nadano mu pseudonim “Luecke”, bynajmniej nie od angielskiego słowa “luck”, a od niemieckiego, oznaczającego “przerwę”. W uzębieniu.

Umiejętność powrotu po trudnych chwilach to tylko jeden z niewielu atutów napastnika Werderu. Najmocniejszą stroną jest gra w polu karnym. To jego królestwo. Znakomicie odnajduje się zwłaszcza po dośrodkowaniach z którejś z flanek. Przy 189 centymetrach wzrostu być może nie należy do “wieżowców”, ale i tak znakomicie radzi sobie z obrońcami o zbliżonych warunkach fizycznych. Może wygrać koronne pojedynki główkowe w klasycznym stylu, z doskonałym wyczuciem wyskoku i silnym, celnym uderzeniem. Nasi zachodni sąsiedzi obecnie nie posiadają lepszego napastnika o tak sprecyzowanym profilu.

W Niemczech mają wystarczająco dużo tzw. targetmanów, jednak prawie wszyscy z nich błyszczą tylko w drugiej lidze, gdzie spokojnie strzelają ponad 15 goli w sezonie, ale nie przenoszą tych wyników do elity. Fuellkrug to awangardowy przykład w Bundeslidze. Wśród konkurentów wyraźnie wyróżnia się jeśli chodzi o sposób poruszania się, wybierania momentów do ataku czy utrzymania przy piłce, z czym jego rywale nawet w pierwszej lidze wciąż mają problemy. Zdarza się mu być momentami drewnianym, podejmować złe, nawet bardzo złe decyzje, ale mimo to jest doskonały w grze “na ścianę”, bardzo dobrze wyciąga defensywę z pola karnego, potrafi też subtelnie asystować.

Przemawiają także za nim względy historyczne. Występuje w Werderze, a to klub, który wysyłał już wybitnych środkowych napastników na mistrzostwa świata. Rudi Voeller na mundialu w 1986 roku czy Miroslav Klose na domowym turnieju w 2006 również byli u szczytu swojej produktywności, po części dzięki bremeńskiemu stylowi Sturm-und-Drang. Typowej grze na wysuniętego atakującego. “Zielono-Biali” już dawno stracili rolę ważnego dostawcy dla czterokrotnych mistrzów globu, ale szczyt formy Fuellkruga przypada na okres renesansu zasłużonego klubu z północy kraju.

W Werderze go uwielbiają. Pomimo awansu do Bundesligi i statusu najlepszego strzelca, zgodził się na obniżkę pensji. W rozmowie z “Kickerem” wyjaśnił ten piękny gest.

- Słuchaj, nie zamierzałem o tym rozmawiać, pojawiło się to w mediach. Nie chcę się tym chwalić. To proste, chciałbym zostać na dłużej w Bremie. Kariera piłkarza trwa około 15 lat. Muszę jak najlepiej wykorzystać ten czas. A po obniżce wciąż zarabiam dużo pieniędzy. Wystarczająco dla mnie - sprecyzował.

To prawdziwy kandydat ludu. Wspierają go legendy niemieckiego futbolu, partnerzy z Werderu i zwykli kibice. Głównym “przedstawicielem” PR-owej firmy Fuellkruga jest Lothar Matthaeus. Co kolejkę pojawia się w mediach, żądając natychmiastowego powołania Niclasa do kadry.

- Nie sądzę, żeby Hansi Flick nagle oślepł. Doskonale widzi, co robi ten napastnik. To oczywisty pretendent do miejsca w składzie - powtarza były kapitan “Die Mannschaft”.

Ta sama myśl tkwi w głowie innego zasłużonego reprezentanta. Według Bastiana Schweinsteigera Fuellkrug to “bardzo silny zawodnik, dużo strzela, odznacza się atletyzmem i zimną krwią pod bramką”. Do chóru zwolenników dołączył również Toni Kroos, który zakończył karierę w drużynie narodowej po EURO 2020 i bardzo rzadko udzielał się w temacie kadry. Tym razem w swoim podcaście stanął po stronie piłkarza:

- W obecnej formie nie ma możliwości, by nie pojechał na mundial. To oczywistość.

Oczywiście, decyzja będzie należała do Flicka. Selekcjoner nie kryje zadowolenia z faktu, że w ostatnich miesiącach przed najważniejszą piłkarską imprezą, wyrosła mu nowa opcja do gry w ostatniej strefie boiska. Jednak były trener Bayernu nie przesądza sprawy:

- Mam na oku też kilku innych graczy i każdy z nich może zostać włączony do ostatecznej 26-osobowej grupy na Katar - podkreślił.

Masowa akcja poparcia dla niego ma sens. Reprezentacji brakuje prawdziwej “dziewiątki”. W 2022 roku na szpicy grali albo Kai Havertz albo Timo Werner. Ani jeden, ani drugi nie jest przyzwyczajony do jednoosobowego kierowania atakiem.

Fuellkrug nie lubi tego tematu. Z rozmysłem go omija. Dociskany do ściany albo odmawia odpowiedzi, albo mówi, że jest bardzo wdzięczny wszystkim, którzy doceniają jego grę. W ostateczności zaznacza, że sukcesy Werderu są ważniejsze niż jego osobiste osiągnięcia. Skromnie. Zbyt skromnie. Zaraz dobije do trzydziestki i to może być jego ostatnia (i pierwsza!) szansa na wyjazd na wielką imprezę. Prócz bramek potrzebuje afirmacji. Także dobrej reklamy.

Magazyn “kicker” przeprowadził ankietę: Czy Flick powinien włączyć Fuellkruga do składu na mistrzostwa świata? Głosowało ponad 290 tys. osób, z czego 73 procent odpowiedziało pozytywnie. Vox populi, vox Dei, głos ludu to głos Boga. Teraz ruch należy do selekcjonera.