Taktyczny majstersztyk Ancelottiego. Tak Real Madryt wyrzucił PSG za burtę LM

Odrobienie jednobramkowej straty z Paryża i wyprowadzenie trzech ciosów w nieco ponad kwadrans wydawało się dla “Los Blancos” zadaniem bardzo trudnym do zrealizowania. PSG przez godzinę meczu rewanżowego kontrolowało wydarzenia na boisku, jednak później obraz spotkania uległ drastycznej zmianie. Jak Carlo Ancelotti znalazł sposób na wicemistrzów Francji?

Gospodarze od początku meczu starali się podejść do Paryżan w wysokim pressingu, lecz ci sprawnie spod niego wychodzili - w dużej mierze dzięki świetnemu rozumieniu gry i technice Marco Verrattiego, który wspierał obrońców w rozegraniu. Goście stopniowo opanowali plac gry z piłką przy nodze, co ułatwiało ustawienie 3-2-5 w ataku pozycyjnym. Wahadłowi, Achraf Hakimi i Nuno Mendes, wykorzystywali szerokość boiska, a tercet napastników, Mbappe-Neymar-Messi, występował często w sektorze centralnym. Płynna wymiana piłki pomiędzy trzema gwiazdami Paryża pozwalała im wykorzystywać zagrania do tzw. trzeciego zawodnika, wbiegającego za obrońców poza polem ich widzenia. Rolę tę kilkukrotnie pełnili Neymar i Mbappe, mogący dodatkowo liczyć na wsparcie Mendesa i Hakimiego przy linii bocznej. Real, pomimo gry w zbitym bloku obronnym w 4-5-1, z trudem odzyskiwał futbolówkę (podobnie jak w pierwszym starciu), a jeśli to czynił…

…na drodze czekała zapora w postaci trzech defensorów oraz co najmniej dwóch pomocników PSG pod piłką.

Piłkarze Mauricio Pochettino bardzo szybko organizowali się w przejściu do defensywy. Zwykle czterech graczy tworzyło przewagę liczebną po boku, utrudniając ofensywne szarże Viniciusa Juniora, któremu z pomocą przychodził Nacho.

Wyższe pozycje jego oraz naprzemiennie Daniego Carvajala odsłaniały z kolei skrzydła, którymi z wielką werwą kontrował Kylian Mbappe. Francuza obsługiwano najczęściej zaledwie jednym podaniem, dlatego potrzebny był błyskawiczny doskok graczy Realu poniżej piłki, by zatrzymać szybki atak w zarodku. Wśród ”Królewskich” za asekurację odpowiadała zaś mniejsza liczba graczy, niż w PSG - trzech obrońców i jeden Toni Kroos, co okazało się niewystarczające. Mbappe strzelił w ten sposób łącznie trzy gole, z których jeden został uznany przez sędziego.

Zawodnicy z przednich formacji Paryża ustawiali się dość swobodnie, również w fazie obronnej. W wyższym pressingu doskakiwali do konkretnych graczy z Madrytu, wśród których chwilami brakowało opcji podań do przodu (tzw. progresywnych, zdobywających). W efekcie piłka krążyła po ”obwodzie” i jedynie działania indywidualne decydowały o skuteczności danych akcji.

Napastnicy z Francji długimi fragmentami meczu wyglądali na odizolowanych od reszty zespołu, także w budowie ataków, kiedy obrońcy i pomocnicy byli w stanie wprowadzić futbolówkę w wyższe strefy, lecz nie dostawali wsparcia od atakujących.

Odległości między formacjami obu drużyn powiększały się i głównie to, kto wejdzie z piłką w wolną przestrzeń, decydowało o stworzeniu okazji podbramkowych. Chwilami brakowało spójności w ustawieniu zespołów, co w drugiej połowie miało się zmienić.

Gracze PSG poprzez rozgrywanie piłki w rombach próbowali ugruntować swoją kontrolę nad meczem, jednak w ich poczynaniach wyraźnie zaczęło brakować intensywności - tak mentalnej, jak i w dyscyplinie taktycznej. Z drugiej strony na kontrataki wciąż gotowy był Vinicius, który w drugiej części gry przeciwstawiał się już zaledwie jednemu Danilo. Brazylijczyk miał nad Portugalczykiem niewątpliwą przewagę dynamiki. Nie udało się jej wykorzystać na Parc des Princes, w przeciwieństwie do ostatnich trzydziestu minut na Santiago Bernabeu, lecz nie powiodłoby się to bez jeszcze jednego przetasowania.

W 57. minucie Carlo Ancelotti posłał na plac gry Eduardo Camavingę, który zajął głęboką pozycję w linii pomocy i przede wszystkim wniósł nową energię w pressingu Realu. Od tej pory madrytczycy, jak paryżanie w pierwszej połowie, tworzyli przewagi w strefie piłki, co pozwoliło im odzyskiwać futbolówkę i napędzać szybkie ataki. Były one bardzo pożądane przez obydwie strony, chcące najpierw szczelnie ustawić się bez piłki, a następnie wykorzystać bezpośrednie środki w atakach. Dzięki “zaworowi bezpieczeństwa” w postaci Camavingi, rolę ”dyrygenta” w kontrach przejął Luka Modrić. Im bliżej końca meczu, tym Chorwat ustawiał się wyżej…

…podobnie jak cały Real, który w drugiej połowie jeszcze śmielej stosował wysoki pressing z kryciem 1 na 1.

To właśnie po przerwie “Los Blancos” zanotowali większość prób odbiorów piłki na połowie rywali.

Jak podaje portal “The Analyst”, ”Królewscy” aż dwadzieścia razy przejęli futbolówkę w najwyższej tercji boiska, czyli dwukrotnie więcej, niż stanowi ich średnia z całych rozgrywek. Dzięki takiej strategii obronnej gospodarze mogli szybko przejść w pole karne piłkarzy PSG, którzy podczas ataków ustawiali się bardzo szeroko. Luki pomiędzy nimi wykorzystali, nomen omen, Luka Modrić i Karim Benzema. Dwaj weterani przedstawili w ten sposób swoje znakomite czytanie gry, boiskową percepcję oraz siłę mentalną. Dzięki temu Real zaczął stwarzać dogodne okazje strzeleckie i współczynnik jego goli oczekiwanych (xG - expected goals) między 61. a 78. minutą wzrósł z niecałych 0.5 do prawie 2.0 (źródło: “Opta”). Francuz wykorzystał te szanse, skompletował hat-tricka i w konsekwencji wprowadził swój zespół do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.