Lukaku naciska na Lewandowskiego. Zamiana miejsc to kwestia czasu. "Ma jeden duży atut"

Można odnieść wrażenie, że kariera Romelu Lukaku to studium niekończących się zwrotów akcji. Niespodziewane zmiany klubów, wielkie mecze i okresy kapitalnej formy, a potem kryzysy, pudła, wpadki. Dziś u Belga trwa natomiast akurat hossa, nie bessa. Jak długo będziemy obserwować taki stan? Tego nie wie chyba nikt. Nawet sam piłkarz.

Jest 1 grudnia 2022 roku. Belgia gra swój trzeci mecz na katarskim mundialu. Musi wygrać z Chorwacją, bo inaczej nie wyjdzie z grupy. Czas jednak mija, a na tablicy wyników ciągle utrzymuje się wynik 0:0. Selekcjoner “Czerwonych Diabłów”, Roberto Martinez, na drugą połowę posyła w bój Romelu Lukaku, który dopiero wraca do zdrowia po kontuzji. Przez nią we wcześniejszych dwóch spotkaniach turnieju rozegrał zaledwie kilka minut.

Lukaku notuje jednak przeciwko Chorwatom jeden z najgorszych, a być może nawet najgorszy występ w swojej karierze. Marnuje trzy znakomite szanse na strzelenie gola, jedną z nich w samej końcówce spotkania. Wynik się już nie zmienia i z grupy wychodzi Chorwacja, a Belgia wraca do domu.

Lukaku staje się wówczas jednocześnie obiektem krytyki i żartów. Sam ze złości demoluje ławkę rezerwowych na stadionie.

- Jakoś nie potrafię żartować z tej nieskuteczności Lukaku. Poruszające, jak można zaliczyć taki zjazd - pisze wtedy na Twitterze dziennikarz, Michał Okoński.

Dziś, niemal dokładnie rok po tamtych wydarzeniach, Lukaku jest już jednak w zupełnie innym miejscu, a swoje winy regularnie próbuje odkupić, z powodzeniem, w meczach reprezentacji. Ta wcale nie postawiła na nim krzyżyka, nie usunęła w cień, nie zmieniła hierarchii na jego pozycji.

Lukaku jest absolutnym pewniakiem do gry, liderem i kluczowym piłkarzem zespołu prowadzonego już nie przez Roberto Martineza, pożegnanego po mundialu, a przez Domenico Tedesco.

Po mistrzostwach świata Lukaku rozegrał póki co osiem spotkań w narodowych barwach. Zdobył w nich… 11 bramek! Już w pierwszym starciu po pamiętnej kompromitacji z Chorwacją odpowiedział hat-trickiem przeciwko Szwedom. To się nazywa reakcja.

Co ważne, 10 z 11 wspomnianych goli 30-letni napastnik zdobył w eliminacjach EURO 2024, co czyni go dziś najlepszym strzelcem całych zmagań. Lukaku wyprzedza w tej klasyfikacji nie byle kogo, bo Cristiano Ronaldo i Harry’ego Kane’a. Belgia zapewniła już sobie awans na przyszłoroczną imprezę.

Jeszcze większe wrażenie robi całkowity dorobek Belga w reprezentacji. To bowiem aż 79 bramek zdobytych w 112 występach. Jeśli spojrzymy na ranking najskuteczniejszych piłkarzy w historii grających dla zespołów narodowych, ujrzymy Lukaku na kapitalnym siódmym miejscu. Gdy ograniczymy się jedynie do Europy, snajper Romy będzie czwarty.

I tu płynnie możemy przejść do wątku polskiego, bo w obu tych zestawieniach Lukaku goni Roberta Lewandowskiego. Polak póki co ma dwa oczka przewagi. Uzbierał 81 trafień. Po pierwsze jednak, potrzebował do tego dużo większej liczby występów (144), a po drugie, jako 35-latkowi, jest mu raczej bliżej do końca kariery.

Lukaku to dziś 30-letni zawodnik i jeśli dopisze mu zdrowie, a forma dalej będzie przynajmniej niezła, powinien jeszcze przez kilka dobrych lat śrubować swój wynik. Wydaje się zatem, że w dłuższej perspektywie wyprzedzi Lewandowskiego i zbliży się do innych legend.

Lukaku błyszczy w kadrze i trzeba też przyznać, że nieźle prezentuje się w klubie. Pod koniec ostatniego okna transferowego Belg został wypożyczony z Chelsea do Romy i w zespole ze stolicy Włoch ewidentnie odżył po kiepskim okresie w ekipie “The Blues” oraz średnio udanym wypożyczeniu do Interu.

Póki co Lukaku zagrał w Romie prowadzonej przez Jose Mourinho 14 razy. Zdobył w tym czasie dziewięć bramek. Belg może być więc zadowolony z tego, w jakim jest dziś miejscu. I dosłownie, i w przenośni. Rok temu z frustracji niszczył ławkę rezerwowych, był przedmiotem wszechobecnej szydery. Dziś strzela gole w klubie, błyszczy w reprezentacji i pokazuje wszystkim dookoła - wróciłem, robię swoje, jeszcze o mnie usłyszycie.