Największy ręcznik Ekstraklasy? Kibiców Legii załamuje do dzisiaj

Nieczęsto w ostatnich latach zdarzało się, żeby Legia Warszawa kompletnie rozbijała bank w trakcie letniego okna transferowego. Tak stało się jednak w 2010 roku. “Wojskowi” wydali niemal dwa miliony euro na zaciąg z Bałkanów. Klub wzmocnili Ivica Vrdoljak, Srdja Kneżević i Marijan Antolović.

Za ostatniego z graczy Cibalia Vinkovci otrzymała pół miliona euro. Z zewnątrz nie można się było temu dziwić. 21-letni wówczas chorwacki bramkarz dysponował doskonałymi warunkami fizycznymi, mierząc 195 centymetrów. W poprzednim sezonie mógł pochwalić się doskonałym bilansem, notując 18 czystych kont w 30 ligowych meczach i walnie przyczyniając się do zajęcia przez klub trzeciego miejsca w chorwackiej ekstraklasie.

Nowy zawodnik miał na lata zapewnić spokój w warszawskiej bramce. Liczono, że stanie się godnym następcą Jana Muchy, a także nawiąże do wyczynów poprzednich golkiperów: Artura Boruca czy Łukasza Fabiańskiego. Zamiast spokoju była jednak niepewność i trudne do wytłumaczenia błędy.

Antolović zanotował beznadziejny początek, na start sezonu wpuszczając trzy gole w derbowym starciu z Polonią. Łącznie w ośmiu rozegranych między sierpniem a październikiem 2010 roku spotkaniach wpuścił aż 11 bramek, zachowując tylko dwa czyste konta. Nie mogła dziwić decyzja o odstawieniu Chorwata od pierwszej drużyny. Golkiper wrócił do składu tylko raz - na kwietniową potyczkę z Ruchem Chorzów.

W kolejnej kampanii bramkarz wciąż nie mieścił się w kadrze zespołu, odgrywając rolę czwartego golkipera. W hierarchii przeskoczyli go Dusan Kuciak, Wojciech Skaba i Jakub Szumski. Antoloviciowi poszukiwano nowego klubu, natomiast żadna ekipa nie chciała wziąć na swoje barki potężnego wynagrodzenia piłkarza. Umowa zapewniała mu pensję na poziomie około 80 tysięcy złotych miesięcznie i gwarantowała regularne podwyżki.