Złote dziecko marzy o Realu Madryt. Tłumy chętnych, padnie transferowy rekord?

W Argentynie coraz jaśniej zaczyna błyszczeć kolejna nastoletnia gwiazda. 17-letni Franco Mastantuono z River Plate to materiał na świetnego piłkarza. Niedawno zaimponował, strzelając pięknego gola w prestiżowym meczu z Boca Juniors, a zapisana w jego kontrakcie klauzula odejścia jest absolutnie rekordowa dla ligi argentyńskiej. Pomimo tego, wielki transfer czyha tuż za rogiem. Młody gracz znalazł się na liście życzeń europejskich gigantów. I sam wskazał drużynę, o której marzy.

Jeżeli zaczynasz regularnie łapać minuty w profesjonalnym futbolu jeszcze w wieku 16 lat, to musisz być jego wielką nadzieją. Jeśli robisz to w barwach tak wielkiej drużyny, jak River Plate, to mówi to samo za siebie. Z reprezentacją Argentyny do lat 20 pierwszy raz trenujesz, gdy masz 15 lat. Uwzględniają cię w prestiżowych rankingach czołowych piłkarskich talentów. NXGN za 2025 rok? 19. miejsce, drugie wśród zawodników grających poza Europą. Wyżej tylko Estevao, który ma już dogadany transfer z Palmeiras do Chelsea. Łapiesz się również na listę 60 najlepszych młodych zawodników Guardiana w 2024. Nazywasz się Franco Mastantuono. I prawdopodobnie czeka cię najważniejsze lato w życiu.

Diament z River Plate może już niedługo doczekać się wielkiego transferu. Jego nazwisko wymieniane jest w kontekście największych europejskich marek. Ten 17-letni chłopak mimo młodego wieku odgrywa już bardzo ważną rolę w River. A co ciekawe, jeszcze kilka lat temu odrzucał ofertę dołączenia do akademii utytułowanego klubu, aby podążać za karierą… tenisisty. Ostatecznie postawił jednak na piłkę nożną i wygląda to na decyzję absolutnie słuszną.

W poprzednim sezonie wchodził głównie z ławki, choć bardzo regularnie. W tym gra właściwie wszystko w podstawowym składzie. Ma już 60 występów. Zdążył zapisać się w historii klubu jako trzeci najmłodszy piłkarz z występem i najmłodszy strzelec gola, pobijając ponad 25-letni rekord Javiera Savioli o prawie pięć miesięcy. Gdy trafił do siatki Excursionistas w krajowym pucharze, miał 16 lat i 177 dni. W całej historii argentyńskiego profesjonalnego futbolu szybciej swoje konto strzeleckie otworzył tylko wielki Diego Maradona.

Pod koniec kwietnia nastolatek strzelił zaś chyba najważniejszego gola w krótkiej jak na razie karierze. W wielkim Superclasico przeciwko Boca Juniors popisał się przepięknym trafieniem z rzutu wolnego z około 30 metrów w samo okienko, otwierając wynik spotkania i wprowadzając w zachwyt ponad 85 tysięcy widzów zgromadzonych na legendarnym stadionie Monumental. River ostatecznie wygrało derbowy mecz, a wychowanek był jednym z jego najlepszych aktorów.

- Franco to przede wszystkim rozgrywający, nieco dostojna “dziesiątka” o niezwykłej technice użytkowej, mogąca grać także na prawym skrzydle. Technika to jego główny atut, a prowadzenie piłki i uderzenia z rzutów wolnych ma opanowane w stopniu więcej niż bardzo dobrym - pokazało to zresztą ostatnie Superclasico - charakteryzuje go znany na portalu X miłośnik latynoskiego futbolu, Michał Borowy. - Jak na swój wiek wygląda bardzo solidnie fizycznie - nie w kontekście wzrostu (177 cm), ale bardziej pod kątem mięśniowym. To nie atleta, ale też i nie tyczka, która połamie się od pierwszego podmuchu wiatru.

Choć utalentowany zawodnik bierze na siebie dużą odpowiedzialność w nie do końca spełniającej oczekiwania drużynie, to ma jeszcze pole do poprawy. Nasz rozmówca zwraca uwagę głównie na jego problemy z grą zespołową, bo czasami wygląda wręcz, jakby chciał zrobić wszystko sam - niczym w rozgrywkach juniorskich. To już wyróżniający się zawodnik, ale na razie nie gracz przerastający swoją ligę.

- Może i jest najlepszym 17-latkiem w lidze, ale do pełni szczęścia z przerostem ligi potrzeba jednak u niego nieco więcej gry zespołowej. Działa zbyt indywidualnie, a piłka wymaga przecież współpracy z resztą “companeros”. Gra za często pod siebie, zbytnio przejmując odpowiedzialność za rozegranie, strzelanie i pokonywanie dryblingiem przeciwników. Na tę przypadłość cierpi właściwie każdy argentyński chłopak, który z techniką jest za pan brat i uważa, że to najlepsza droga do pokonania wszelkich przeszkód. Innymi słowy - decyzyjność zagrań kuleje, głowa i wzrok często za bardzo skupiają się na piłce, zamiast na lepiej ustawionych kolegach - ocenia Borowy. I dodaje:

- Jeśli udałoby się to przestawić pstryczkiem, to byłby to kolejny kamień milowy w jego rozwoju. Bardziej doświadczeni lub mający nieco więcej oleju w głowie trenerzy są w stanie stosunkowo łatwo wyłączyć go z gry, choć to wynika również z “niezgrabnej” postawy River w tym sezonie. Ciężar inicjatywy przejął właśnie Franco. Chłopak wziął to na siebie z wielką chęcią, ale i wszystkimi konsekwencjami.

Od Mastantuono, nawet pomimo niedociągnięć, bije ogromna klasa - zwłaszcza jak na jego wiek. To natomiast wciąż zawodnik do oszlifowania. Bardzo doświadczony, biorąc pod uwagę metrykę, lecz jednocześnie wciąż nieopierzony. Niezaprzeczalnie mowa jednak o jednym z największych argentyńskich talentów ostatnich lat.

- Tu jest bardzo duży potencjał na wielkie granie, ale papier przyjmie wszystko. Wszystko może naturalnie przekreślić jedna kontuzja czy zdarzenie losowe. Takie lekcje dostałem, oceniając innych graczy z przeszłości - ale na to puszczam oczko i szeroko się uśmiecham - przyznaje Borowy.

O tym, jak wielkie nadzieje wiązano z Franco już od samego początku, mogą świadczyć podpisywane przez niego kontrakty. Pierwsza profesjonalna umowa została parafowana jeszcze na pół roku przed profesjonalnym debiutem i już zawierała klauzulę odstępnego w wysokości około 30 milionów euro. Niewiele ponad miesiąc po pierwszym występie, w marcu 2024, podpisał kolejny kontrakt, podnosząc ją o kolejne 10 milionów.

Klauzula osiągnęła więc absolutnie zaporowy pułap - rekordowy dla ligi argentyńskiej. Najdrożej sprzedany w jej historii piłkarz to Lautaro Martinez (25 milionów euro). River zarobiło co prawda ponad 40 milionów za Enzo Fernandeza, ale ponad 25 z nich zainkasowało z tytułu klauzuli zapewniającej prawo do 25% kwoty następnego, wartego ponad 100 milionów transferu do Chelsea. A zatem ewentualna transakcja dotycząca Mastantuono może absolutnie zmiażdżyć dotychczasowy rekord kwoty za samą sprzedaż. Oczywiście o ile znajdzie się chętny.

- Klauzula na warunki argentyńskie jest najwyższa w historii, ale nie widzę powodu do jej kwestionowania. Biorąc pod uwagę kwoty, płacone przez kluby z Europy za ”wonderkidów”, to mowa o wycenie uwzględniającej umiejętności na teraz oraz potencjał nie tylko na zniwelowanie wad, ale i “wymaksowanie” tego, co umie najlepiej - tłumaczy nasz rozmówca. - W zdecydowanej większości klauzule za innych juniorów są wyceniane na znacznie niższe sumy i jeśli jakaś osiąga pułap np. 20 milionów dolarów, to stanowi sukces dla klubu. Z reguły piłkarze, także i pod presją agentów, nie chcą się na siłę wiązać na wyłącznie sam sentyment i miłość do barw, gdy zobaczą, że wpływające za nich oferty będa odrzucane, a czas nieuchronnie ucieka - zwraca uwagę na panujące w Argentynie realia.

Nie tak dawno, bo półtora roku temu, River samo przekonało się, że klauzula nie musi stanowić gwarancji potencjalnego zarobku. Inny talent z klubowej akademii, Claudio Echeverri, miał w kontrakcie zapis umożliwiający odejście za 25 milionów euro. Skończyło się na sprzedaży za niecałe 15 milionów plus bonusy - choć Manchester City wypożyczył go też z powrotem na rok.

Lista klubów łączonych z Mastantuono robi wrażenie. Inter Mediolan, AC Milan, Manchester City, Paris Saint-Germain, FC Barcelona, Chelsea, Real Madryt, Atletico Madryt - a to tylko creme de la creme. Latem powinna rozpocząć się walka o jego podpis, bo w sierpniu obchodzi 18. urodziny, więc będzie mógł przenieść się za granicę, a włoskie obywatelstwo może zniwelować problemy z ograniczeniami rejestracji, jeśli chodzi o zawodników spoza Unii Europejskiej. Dla klubów o takim statusie młodziutki zawodnik powinien być jednak na razie jedynie melodią przyszłości.

- Za wcześnie na największe kluby, bo najbardziej doskwierają mu kwestie gry zespołowej i przestawienia dźwigni o nazwie “rozgrywanie piłki z partnerami”. Ale kluby średniej półki, które mogłyby dać mu to doświadczenie w europejskiej piłce, ogranie z przeciwnikiem, oferującym taktycznie coś więcej niż “ustaw się tu i tam”, to byłaby bardzo cenna lekcja, na którą jest gotowy. Kibice River z pewnością chcieliby tego chłopaka oglądać jak najdłużej, bo to łączyłoby się to nie tylko z ewentualnymi profitami finansowymi, ale i wypełnieniem gabloty pucharami z rozgrywek od ligi po Copa Libertadores. I to może po części przysłaniać nieco realny obraz tego, że ma konkretną klauzulę i kontrakt do grudnia 2026 roku - zauważa Borowy.

Długość kontraktu może utrudnić wyciągnięcie ze sprzedaży argentyńskiego diamentu maksymalnej możliwej sumy. Wszak już teraz w mediach pojawiły się informacje, że na całej długiej liście zainteresowanych znajduje się tylko jedna drużyna gotowa wpłacić klauzulę: PSG.

Jeśli letnie okienko zostanie przeczekane, to Mastantuono wejdzie w ostatni rok umowy, więc River Plate może stanąć przed dylematem: czy warto stawać okoniem i obstawać przy 40-milionowej klauzuli (jak sugerował w rozmowie z mediami członek zarządu, Stefano Di Carlo), czy może zarobić mniejszą sumę, nie ryzykując, że skończy się na sprzedaży za jeszcze niższe pieniądze w końcówce obowiązywania jego kontraktu. Niewątpliwie na korzyść południowoamerykańskiego potentata działałoby przeciąganie liny między zainteresowanymi klubami.

Sam Mastantuono zadecydował, gdzie chciałby trafić. Argentyńskie ESPN twierdzi, że jego wymarzony kierunek transferu to Real Madryt, jest w nim podobno “zakochany”. Choć przenosiny na Santiago Bernabeu stanowiłyby spełnienie marzeń, to okazałyby się też ogromnym wyzwaniem - być może zbyt dużym na tym etapie kariery. Zdaniem Michała Borowego mogłyby okazać się dobrym ruchem, ale pod pewnymi warunkami, np. znalezienia mu odpowiedniego wypożyczenia.

- Zadeklarował swój ulubiony klub w Europie - Real Madryt, na którego jest gotowy “poczekać”. To dobre nowiny dla River, jeśli uda się zatrzymać tego chłopaka na nieco dłużej lub dogadać się tak, aby mógł jeszcze tutaj w pograć dodatkowy rok w celu zdobycia doświadczenia. Ale co klub, to inna polityka kadrowa, więc zobaczymy, co czas pokaże. Na pewno da radę w klubach ze średniej półki z trenerem, potrafiącym mu mocniej wbić do głowy grę zespołową, o ile nie potraktuje tego jako przygodę pod tytułem “być jak Maradona” - ocenia nasz rozmówca.

- Miejsca dla niego szukałbym w piłce hiszpańskiej, choć i włoska wydaje się skrojona pod jego styl gry. Co prawda na teraz o tych najmocniejszych klubach można zapomnieć, bo o wbiciu się do podstawowej jedenastki nie ma jeszcze mowy, ale tam, gdzie “dziesiątka” odgrywa ważną rolę lub gdzie będą mieć cierpliwość, żeby zrobić z niego bardziej uniwersalnego zawodnika, powinien pasować w sam raz - dodaje.

Tego lata nazwisko Franco Mastantuono na pewno nieraz pojawi się w mediach. I to nie tylko dlatego, że razem z River zagra na nowych Klubowych Mistrzostwach Świata. Ten turniej, rozgrywany jeszcze przed jego 18. urodzinami, będzie jednak szansą, aby zobaczyć, co ten chłopak naprawdę potrafi. A próbki z gry w Argentynie pokazują, że jak na swój wiek umie naprawdę wiele. Bardzo możliwe, że rośnie nam kolejna światowa gwiazda. A już niedługo czeka ją kluczowy dla losów kariery krok naprzód.