Proponujemy skład na Czechy. Szansa dla dwóch "świeżaków", odważna druga linia. "Jest w gazie, umie błysnąć"

W ubiegłym miesiącu selekcjoner stosował ustawienie z trójką obrońców i wahadłowymi. Wszystko wskazuje na powtórkę z rozrywki. Możemy też wytypować kilku pewniaków, którzy powinni być spokojni o miejsce w składzie. Są jednak znaki zapytania. Przede wszystkim tam, gdzie Polska ma największe kłopoty personalne, a więc w defensywie. Pojawia się także do rozwiązania kwestia obsady drugiej linii i - niemal standardowo - decyzji, czy dołożyć do Roberta Lewandowskiego drugiego napastnika oraz jak ustawić zespół w ofensywie. My proponujemy system 1-3-4-2-1, co nie oznacza jednak, że RL9 będzie jedynym biało-czerwonym piłkarzem na boisku klasyfikowanym jako napastnik. Stawiamy również na dwóch zawodników mających jak dotychczas nikłe doświadczenie reprezentacyjne. Tak prezentuje się pełna jedenastka:

Tu sytuacja jest klarowna. Między słupkami stanie Wojciech Szczęsny, niezmiennie numer jeden reprezentacji Polski. Warto dodać, że doświadczony golkiper w tym sezonie trzyma równą, wysoką formę. Ostatnio miał serię sześciu spotkań bez puszczonego gola, Juventus wygląda świetnie, on sam broni ze skutecznością blisko 80%. O obsadę bramki jak zwykle nie musimy się martwić, bo w pogotowiu są jeszcze dobrze dysponowani Łukasz Skorupski i Marcin Bułka.

No nie zazdrościmy selekcjonerowi wyboru. W październiku trójkę stoperów tworzyli Tomasz Kędziora, Patryk Peda i Jakub Kiwior. Od meczu z Mołdawią rozegrali oni albo około połowy możliwych minut w klubie (pierwsi dwaj), albo mniej niż 1/3 (Kiwior) - to niepokojący sygnał. Poza nimi w szerokiej kadrze na Czechy znaleźli się: wracający po miesięcznej banicji Jan Bednarek, dawno niewidziany Paweł Bochniewicz i Mateusz Wieteska, który spadł na szary koniec hierarchii środkowych obrońców Cagliari. Jak to wszystko poukładać?

Pewniakiem musi być Kiwior, który zresztą gdy gra w Arsenalu, zbiera dobre recenzje. Poza nimi wydaje się, że na kolejną szansę zasłużył Peda. Jeśli jest autorskim pomysłem selekcjonera, nie spalił się w październiku, to nie widzimy powodu, by go odstawić od podstawowej jedenastki. Wątpliwości może budzić niedawny uraz i kilka opuszczonych spotkań, ale z drugiej strony piłkarz SPAL wrócił do zdrowia, 9 i 12 listopada rozegrał łącznie 210 minut w pucharze i lidze.

Zostaje jedno miejsce. Nie znajdujemy argumentów za kolejną szansą dla Kędziory, który tej jesieni przeciwko Mołdawii i Wyspom Owczym notował mnóstwo błędów. Prędzej logiczny jest wybór Bednarka, bo choć on wielokrotnie zawodził w kadrze, to ostatnio złapał dobrą formę w klubie. Inna sprawa, że pewnie nie wróciłby do drużyny narodowej, gdyby nie personalna mizeria w tyłach. My w roli centralnego stopera stawiamy więc na Bochniewicza. Gwarancja to żadna, ale selekcjoner wskazywał, że brakuje mu na boisku wzrostu, siły. Lider i wicekapitan Heerenveen je zapewnia, w Holandii jest szanowany, dobrze oceniany, gra regularnie, w reprezentacji to nadal świeże nazwisko. W marcu “z buta” do składu wszedł Bartosz Salamon, teraz jego śladem może podążyć Bochniewicz. Pole manewru mamy zawężone, ale takie są realia.

Wypadnięcie ze składu Matty’ego Casha właściwie wyjaśnia nam obsadę wahadeł, bo trudno się spodziewać innego zestawu niż Wszołek-Frankowski. Konkurencji właściwie nie mają, prezentują dobrą formę klubową. Trzeba na nich liczyć, szczególnie na “Franka” - zawodnik Lens w październiku był jednym z tych, którzy nie zawiedli.

W naszym ustawieniu z czwórką pomocników dzielimy ich na duet tych bardziej cofniętych i duet bardziej wysuniętych, ofensywnie usposobionych, grających za plecami Roberta Lewandowskiego. Bliżej obrońców widzimy Jakuba Piotrowskiego i Piotra Zielińskiego. Wydaje się, że nadszedł czas na realną szansę dla piłkarza Łudogorca. Ostatnio jej nie dostał, grali inni, a żaden w pełni nie przekonał. Tymczasem Piotrowski wysyła w klubie mocne sygnały, że zasługuje na poważniejszą próbę w reprezentacji. Jest w gazie, potrafi błysnąć w Europie, to zawodnik wielowymiarowy, nie typowa “szóstka”, bardziej box-to-box. Z odbiorem, ale i grą do przodu. Nie wygląda na kogoś, kto się “spali”, jak przed miesiącem Patryk Dziczek. Zapewnia też odpowiednią fizyczność.

Zieliński - sprawa oczywista, poza tym na tzw. kierownicy, bardziej cofnięty, jako dyrygent zespołu, prezentuje się najlepiej. Wyżej stawiamy na Sebastiana Szymańskiego, którego zalążki współpracy z “Zielem” mogliśmy oglądać kilka tygodni temu, a także na Karola Świderskiego. Można traktować “Świdra” jako drugiego napastnika, można jako drugą “dziesiątkę” - ważne, by zagrał, bo to jeden z tych, co w kadrze nie zawodzą. Warto zresztą dodać, że w Charlotte FC często występował właśnie jako cofnięty napastnik albo po prostu wysunięty, środkowy pomocnik. Jedyną niewiadomą stanowi forma piłkarza, który po raz ostatni zagrał w oficjalnym meczu pod koniec października. Trenuje jednak ze Śląskiem Wrocław, ponadto - w rytmie czy bez rytmu - reprezentacja zawsze mogła na niego liczyć. Biało-czerwonych nie stać na rezygnację z obecności Świderskiego w pierwszej jedenastce.

Reprezentacja potrzebuje kapitana w optymalnej dyspozycji. Jej przebłysk mogliśmy zobaczyć w drugiej połowie ostatniego meczu Barcelony przed przerwą na kadrę, kiedy to “Lewy” ustrzelił dublet i odwrócił wynik z Alaves. Było to światełko w tunelu po serii słabszych występów i czasu straconego z powodu kontuzji. Paradoksalnie biało-czerwoni muszą liczyć na najlepszą wersję Lewandowskiego w chwili, gdy ten ma najgorszy moment w karierze od lat. Wierzymy jednak, że cały zespół, na czele z jego liderem, stanie przeciwko Czechom na wysokości zadania. Właściwym wsparciem dla RL9 powinien być Świderski, są Szymański, Zieliński, dobrze dysponowani wahadłowi. Główna strzelba ma z kim grać. Wymówek nie będzie.