Symboliczna klęska Pogby, czas na rozwód z United. Dwa kierunki transferowe brzmią sensownie. "Warte ryzyka"

Paul Pogba nie pograł sobie za długo we wtorkowym, wstydliwym dla Manchesteru United derbowym meczu z Liverpoolem (0:4). Francuz opuścił boisko w 10. minucie spotkania, gdy “Czerwone Diabły” już przegrywały. Na kontuzjowanego nie wyglądał, bardziej na zrezygnowanego, niechętnego do dalszej męczarni na murawie. Ralf Rangnick zdjął go z boiska i niewykluczone, że tym samym zakończył się angielski etap kariery Pogby. Etap niejednoznaczny, z wzlotami i wieloma upadkami, ale w gruncie rzeczy przykry. I dla klubu, i dla samego piłkarza, który, mając kapitalne umiejętności, w wieku 29 lat znalazł się de facto na zakręcie kariery.

Gol i dwie asysty - oto ligowy bilans Paula Pogby w tym sezonie ligowym od 12 września. Dlaczego od 12 września? Bo w pierwszych czterech kolejkach, rozegranych od 14 sierpnia do 11 września, zanotował siedem asyst, w tym cztery na inaugurację przeciwko Leeds. Na tym jednak właściwie skończyła się przydatność Francuza dla zespołu. W poprzednim meczu z Liverpoolem, rozegranym w październiku, wyleciał z boiska za brutalny faul. Po zawieszeniu nie wrócił nawet do drużyny, bo leczył kontuzję uda, która wyeliminowała go z gry na dwie miesiące. Od powrotu w lutym miewał przebłyski, lecz generalnie wpisał się w marazm całej ekipy United.

Dziś na Old Trafford nikt o zdrowych zmysłach nie powinien zatem myśleć o przedłużeniu wygasającego 30 czerwca kontraktu Pogby. Saga z jego odejściem trwała przez kilka ostatnich okienek transferowych, Mino Raiola zwodził klub i media, sygnalizował rozstanie, później pojawiały się informacje o rozmowach ws. nowej umowy, ale finalnie skończy się to tak, jak chyba skończyć musi.

Historia reprezentanta Francji w Teatrze Marzeń to historia tragiczna. Wyłowienie 16-letniego Pogby z Francji, odejście za darmo, odkupienie po czterech latach z Turynu za rekordowe wtedy ponad 100 mln euro, wreszcie sześć sezonów naznaczonych tak geniuszem, jak i niesubordynacją dyscyplinarną, problemami zdrowotnymi, formą daleką od oczekiwanej. I nadchodzący smutny finał. Zmiana Pogby w 10. minucie rywalizacji na Anfield to symbol. Symbol straconych szans, symbol znużenia piłkarza klubem i klubu oraz jego kibiców piłkarzem.

Nie ma wątpliwości, że jednym z głównych problemów United jest szatnia. Zwracał na to uwagę już Jose Mourinho, który po odejściu z Manchesteru nie omieszkał wbijać sobie z Pogbą medialnych szpilek. Portugalczyk podważał profesjonalizm pomocnika i sugerował, że mentalnie Francuzowi daleko do poważnej piłki. Wymowne są też słowa Roya Keane’a, wypowiedziane jeszcze za kadencji Ole Gunnara Solskjaera:

- To Ci sami piłkarze, którzy wrzucili pod autobus Mourinho. I to samo zrobią z Ole - proroczo mówił Irlandczyk.

Pogba, z takim stażem w drużynie, naturalnie ma za kulisami sporo do powiedzenia. Szkoda, że sam nie był, nie jest i prawdopodobnie nigdy nie będzie autorytetem dla innych. O ile jego kontrowersyjna natura (i agent-szaleniec) schodziła na dalszy plan przy popisach na boisku, o tyle im gorzej gra (albo wcale nie gra) francuski zawodnik, tym uwypuklają się jego wady pozaboiskowe. Dlatego tę niezdrową relację trzeba przeciąć. Pogba wciąż jest i może być genialnym piłkarzem. Wygląda jednak na kogoś, kto potrzebuje zmiany środowiska jak tlenu.

Mimo widocznego zjazdu sportowego 29-latek nadal stanowi łakomy kąsek na rynku transferowym. Wprawdzie raczej nie spełnią się wieloletnie pogłoski o przenosinach do Realu Madryt, szczególnie że nie ma tam już Zinedine’a Zidane’a, ale po Pogbę i tak ustawi się kolejka zainteresowanych. A znając Mino Raiolę, wyścig o zakontraktowanie pomocnika być może wszedł już w decydującą fazę, a kto wie, czy nie dobiegł końca. Szczególnie, że holendersko-włoski superagent może od 1 stycznia legalnie negocjować przeprowadzkę klienta do innej drużyny.

Gdzie Pogba mógłby odżyć i na nowo wspiąć się na futbolowe szczyty? Wydaje się, że są przede wszystkim dwa kluby, w których francuski piłkarz powinien się odnaleźć i wnieść tam coś ekstra. Po pierwsze i najważniejsze - w obu przypadkach całkowicie zmieniłby środowisko. I to na takie, które świetnie zna.

Numer jeden to pomysł najbardziej oczywisty, czyli powrót do Juventusu, w którym Paul przeżywał najlepszy okres w karierze. Co więcej, Juventusu sterowanego przez Massimiliano Allegriego, z którym Francuz owocnie współpracował w latach 2014-2016, właśnie w koszulce w biało-czarne pasy. W nowym-starym miejscu Pogba mógłby zyskać dawno niewidzianą u niego świeżość i znów pełnić rolę widowiskowego lidera linii pomocy. Szczególnie, że akurat w środku boiska “Juve” przydałby się ktoś na wyższym poziomie niż Arthur czy Adrien Rabiot. Pomocnik United musiałby pewnie nieco zejść z pensji, dla “Bianconerich” też byłby to niemały ubytek w budżecie, ale koniec końców są spore szanse, że na takim dealu nikt nie wyszedłby stratny. Z perspektywy turyńczyków - chyba warto podjąć to ryzyko.

Drugą realną opcją dla Pogby wydaje się być Paris Saint-Germain. Złośliwi powiedzą, że trudny charakter piłkarza w sam raz pasuje do podzielonej, gwiazdorskiej szatni w Parku Książąt. Tyle że media awizują spore zmiany w ekipie ze stolicy Francji. Zmarginalizowana ma zostać tzw. grupa południowoamerykańska, której przewodzą Leo Messi i Neymar. Do odejścia wytypowano Angela Di Marię, Leandro Paredesa oraz Mauro Icardiego. Jednocześnie w klubie ponoć myślą, by zespół w większej mierze składał się z lokalnych, francuskich graczy. Urodzony na przedmieściach Paryża Pogba, który zaczynał karierę w tamtejszych, juniorskich drużynach, doskonale wpisałby się w tę narrację. Może w ojczyźnie Paul częściej pokazywałby pozytywną twarz znaną z narodowej reprezentacji, a nie tę znudzoną, obojętną, kojarzoną z ostatnimi kilkunastoma (?) miesiącami w czerwonej części Manchesteru.

A propos Manchesteru - czy jest jakikolwiek argument przemawiający za pozostaniem Pogby w Teatrze Marzeń? Tak. Nowe otwarcie i zatrudnienie na stanowisku menedżera Erika ten Haga, co zostało już oficjalnie potwierdzone. Trener ma ułożyć zespół na własną modłę i przeprowadzić gruntowny remanent składu. Scenariusz, w którym ten Hag przekonuje Paula Pogbę do swojego projektu i gwarantuje mu w nim pierwszoplanową rolę, nie jest nierealny. Tu też znajdziemy jednak wątpliwości. Natury finansowej, bo nowy kontrakt dla Pogby to ogromne obciążenie dla budżetu United, a także natury sportowo-mentalnej, bo pozostaje pytanie, na ile Francuzowi starczy chęci, by z prolongowaną umową za ładną sumkę znów dawać z siebie 110% w miejscu, którego ma chyba serdecznie dosyć.

Reasumując, najbardziej prawdopodobny scenariusz zakłada rychłe odejście Paula Pogby z Manchesteru United i powrót do ojczyzny lub Turynu. Każdy inny krok pomocnika byłby zaskakujący. Choć komu jak komu, ale akurat Pogbie, i to w duecie z Mino Raiolą, trudno zarzucić przewidywalność.

***

Więcej o przyszłości Paula Pogby mówiliśmy w programie “Okno Transferowe” na naszym kanale Youtube. Poruszyliśmy też temat ogólnej rewolucji w United, a także wątki transferowe wokół Manchesteru City, Liverpoolu, Arsenalu czy Bayernu. Zapraszamy: