Tak Polska może zaskoczyć Argentynę. Szansa dla Lewandowskiego. "Tam pozostawiają wolne miejsce"

Reprezentacja Argentyny w swoich atakach wykorzystuje bardzo płynne ustawienie. W niskich strefach rozegranie piłki od obrońców wspiera jeden ze środkowych pomocników, dwóch pozostałych występuje o piętro wyżej, a boczni obrońcy zajmują wysokie pozycje. ”Albicelestes” chcą na własnej połowie maksymalnie rozszerzyć pole gry, by zyskać więcej swobody po przejściu z piłką za linię środkową.

W tym celu boczni obrońcy początkowo nie oskrzydlają akcji, a ustawiają się płasko, niemal w linii ze stoperami. To sprawia, że skrzydłowy po stronie piłki (Di Maria) odpowiada za szerokość rozstawienia zespołu, a operowanie przez niego nogą przeciwną do strony boiska (prawy boczny sektor i lewa noga) pozwala mu jednym podaniem zmienić kierunek ataku.

Argentyńczycy w tych działaniach potrafią być bardzo cyniczni i wyrachowani. Kiedy piłkę z własnej strefy obronnej wyprowadzają stoperzy, często wszyscy zawodnicy ustawieni są wokół bloku przeciwnika, co było bardzo dobrze widoczne w ostatnich meczach z Arabią Saudyjską i Meksykiem. Ta chwila ”zamrożenia” rywali powoduje, że nie są w stanie łatwo zorientować się w kryciu, ponieważ nikt nie atakuje stref pomiędzy nimi.

Po chwili jednak następują skoordynowane przesunięcia. Jeden z napastników schodzi do drugiej linii i jest gotowy otrzymać podanie, podczas gdy inny atakujący po drugiej stronie boiska wbiega za linię obrony. Jest to bardzo niewdzięczna sytuacja dla defensorów przeciwnika, którzy mogą się zawahać czy skrócić pole gry i zastosować pułapkę ofsajdową, czy podążyć do końca za rozpędzonym Argentyńczykiem. W ten sposób piłkarze Lionela Scaloniego omal nie zdobyli kilku bramek więcej w pierwszej połowie meczu z Arabią, wykorzystując podania bezpośrednie za defensywę Saudyjczyków. Polacy w środę z pewnością ustawią się niżej, dzięki czemu będą mogli znacznie ograniczyć pole gry swoim przeciwnikom.

Takie same akcje ”Albicelestes” wykonują również, gdy schodzącym po piłkę zawodnikiem jest Lionel Messi. Kapitan kadry Argentyny skupia swoim ruchem kilku rywali, którzy wychodzą za nim, a większa liczba kolegów atakuje wtedy strefy bliżej bramki przeciwnika.

Legenda FC Barcelony pełni w zespole funkcję ”wolnego elektrona” i zostaje często nawet najniżej ustawionym rozgrywającym. Biorąc pod uwagę to, jak dużą uwagę przykładają do niego przeciwnicy, może uwolnić od krycia kilku swoich kolegów wokół. Wielokrotnie w ostatnich meczach dochodziło do sytuacji, gdy pozostali pomocnicy Argentyny stawali się wolnymi zawodnikami między formacjami i przeciwnicy nie byli pewni, kto ma ich kryć.

W kontekście meczu z reprezentacją Polski należy zwrócić uwagę na to, że w podobnych momentach pomocnicy ”Biało-czerwonych” dawali się łatwo wyciągnąć ze strefy po obniżeniach pozycji przez Saudyjczyków. Piłkarz Arabii ustawiony za plecami Polaków mógł wówczas bez trudu przejąć futbolówkę między liniami i rozwijać atak swojego zespołu, długo prowadząc piłkę (analizę meczu Polski z Arabią Saudyjską znajdziesz TUTAJ)

W tym miejscu warto wrócić do roli, jaką w drużynie Argentyny odgrywa Angel Di Maria. Gracz Juventusu jako ”odwrócony skrzydłowy” ścina z piłką z prawego bocznego sektora do środka, co sprawia, że wzrok rywali skupiony jest na zawodniku z futbolówką. Nie kontrolują zatem przestrzeni po drugiej stronie, gdzie najczęściej pojawia się więcej wolnego miejsca.

Ponadto drugim lewonożnym rozgrywającym w zespole jest Lionel Messi, dlatego Argentyńczycy mogą zaczynać atak nisko po prawej stronie i finalizować go wysoko po lewej. To nierównomierne (asymetryczne) ustawienie wynika wprost z profili zawodników, które pozwalają ”Albicelestes” rozgrywać akcje po przekątnej. W sytuacjach, gdy gracz wykonujący ostatnie podanie oskrzydla atak, niezbędna jest asekuracja stref pomiędzy…

…za które w polskim systemie odpowiadają dwaj defensywni pomocnicy. W meczu z Arabią Saudyjską funkcję tę wypełniał m.in. Krystian Bielik. Piłkarz Birmingham City sprokurował rzut karny po interwencji we własnej szesnastce, lecz najistotniejsze było wtedy miejsce jego działania - między środkiem a bokiem boiska, czyli ”ziemi niczyjej”, gdy przeciwnik z piłką znajduje się przy linii bocznej. Kryje go najczęściej skrajny obrońca (Bartosz Bereszyński), a stoper pozostaje w świetle bramki, dlatego zejście Bielika do asekuracji tzw. półprzestrzeni może stanowić bardzo ważny punkt strategii obronnej na mecz z Argentyną.

Polacy muszą jednocześnie dbać o to, by ich ustawienie nie stało się zbyt płaskie, co otworzyłoby strefy przed polem karnym. Argentyna w ostatnim meczu cierpliwie skupiała Meksykanów po jednej stronie boiska, by szybko zmienić kierunek gry i zakończyć akcję bliżej osi środkowej. To z tzw. strefy 14 pierwszego gola tego wieczora dla ”Albicelestes” zdobył Leo Messi, a sytuacje podbramkowe tam tworzone uznaje się za najniebezpieczniejsze - odległość strzelca od bramki wynosi kilkanaście metrów, lecz ma on zapewniony pełen kąt widzenia bramki i może jeszcze wykonać ostatnie podanie. Tak o meczu z Meksykiem wypowiedział się argentyński numer 10:

- Pierwsza połowa była trudna ze względu na to, jak bronili [Meksykanie]. Nie byliśmy w stanie znaleźć wolnej przestrzeni i nie operowaliśmy piłką tak, jak byśmy tego chcieli. (…) W drugiej części meczu jeszcze wyraźniej przejęliśmy posiadanie piłki i opanowaliśmy strefy między liniami. Zaczęliśmy docierać z piłką bliżej pola karnego i powróciliśmy do naszej typowej gry - przyznał Messi po wygranej 2:0 nad kadrą ”El Tri”.

Gdzie Polacy mogą zagrozić Argentyńczykom? Pomimo tego, że piłkarze Lionela Scaloniego często wymieniają się pozycjami i potrafią szybko reagować na stratę piłki, to pozostawiają wolne skrzydła za plecami bocznych obrońców. Na połowie przeciwnika wysoko zapędzają się, w zależności od tego kto gra, Nahuel Molina lub Gonzalo Montiel i Nicolas Tagliafico lub Marcos Acuna, a przed stoperami rolę stricte defensywnego pomocnika pełni tylko jeden gracz drugiej linii. W związku z tym, po wygraniu pojedynku ze stoperem przez Roberta Lewandowskiego, można by zebrać drugą piłkę i posłać ją za plecy defensorów, gdzie z pewnością pojawi się mnóstwo wolnej przestrzeni. Wyprowadzanie kontrataków również będzie bardzo ważną częścią planu na ten mecz, by w określonych fragmentach meczu wypchnąć blok obronny z dala od własnej szesnastki. Role zawodników będą odgrywały tu duże znaczenie, by dosłownie ”rozwinąć skrzydła” - czy to dzięki wahadłowym, napastnikom, czy może skrzydłowym i jednej ”dziewiątce”.