Juventus Turyn

Założenie Juventusu Turyn - najbardziej utytułowanego klubu we Włoszech

Juventus Turyn został założony 1 listopada 1987 roku przez uczniów Massimo D'Azeglio Lyceum. Już trzy lata później klub został włączony w struktury włoskiego związku piłki nożnej.

Juventus Turyn mecze zaczął rozgrywać jednak dopiero od 1904 roku. Pierwszym rywalem drużyny było FC Torinese. „Stara Dama" przegrała ten mecz wynikiem 0:1. Bardzo szybko jednak wywalczyła swoje pierwsze mistrzostwo Włoch. Stało się to w 1905 roku, kiedy dzisiejsza Serie A występowała pod nazwą Prima Categoria. W rozgrywkach, w których po raz pierwszy w historii triumfował Juventus Turyn terminarz składał się z 6 meczów (2 w eliminacjach z regionu Piemont i 4 w finałowej fazie).

Rok później Juventus ponownie był bliski zwycięstwa w krajowych rozgrywkach, ale uległ Milanowi. Najbardziej utytułowaną drużyną we Włoszech była wtedy Genoa.

Juventus zmienił wtedy barwy z różowych na czarno-białe. Władze klubu zdecydowały się na to, inspirując się barwami, w jakich występowała angielska drużyna Notts County.

W 1906 roku doszło do rozłamu w klubie, po tym jak niektórzy z pracowników chcieli przenieść Juventus z Turynu do innego miasta. Prezydent klubu, Alfred Dick był z tego powodu niezadowolony i odszedł zabierając ze sobą kilku ważnych piłkarzy i zakładając klub FBC Torino, co z kolei zapoczątkowało rywalizację w Derby della Mole.

Wybuch I wojny światowej zahamował rozwój klubu. Piłka nożna we Włoszech została wznowiona po zakończeniu działań zbrojnych, ale Juventus musiał czekać na kolejne ważne wydarzenie w swojej historii do 1923 roku.

Nowy prezes i dołączenie do najlepszych drużyn w kraju

Wtedy nowym właścicielem klubu został Edoardo Agnelli, do którego należała również firma FIAT. Poprawiło to znacznie sytuację finansową w klubie, który doczekał się również nowego stadionu i drugiego w swojej historii mistrzostwa Włoch zdobytego w 1926 roku.

W kolejnych czterech latach Juventus nie potrafił wygrać ligi, ale od sezonu 1930/31 stał się pierwszą siłą we włoskiej piłce. Do roku 1936 nieprzerwanie zdobywał mistrzostwo Włoch, po czym złapał kontakt z ówczesnymi potęgami, jakimi były wtedy zespoły Genoi i Pro Vercelli. W 1938 roku Juventus zdobył swój pierwszy Puchar Włoch.

Juventus przeniósł się do Stadio Comunale, ale przez resztę lat trzydziestych i większość lat czterdziestych nie był w stanie odzyskać dominacji w krajowej piłce. Po drugiej wojnie światowej honorowym prezydentem klubu mianowany został Gianni Agnelli. „Starej Damie” udało się wówczas dodać dwa kolejne mistrzostwa ligi do swojej gabloty w sezonach 1949/50 i 1951/52.

Klub ze stolicy Piemontu zrównał się wówczas z najbardziej utytułowaną w kraju Genoą, a w sezonie 1957/58 jako pierwsza włoska drużyna wygrał swoje 10. mistrzostwo. Omar Siviori stał się wówczas pierwszym piłkarzem w historii klubu, który został uznany najlepszym piłkarzem roku w Europie.

W sezonie 1959/60 klub wygrał swój pierwszy dublet, czyli ligę i Puchar Włoch w jednym sezonie. Juventus Turyn wyniki miał więc coraz lepsze, ale czasy świetności dopiero nadchodziły. W latach 60-tych wygrał ligę jedynie w sezonie 1966/67.

Lata 70-te, czyli złota era Juventusu

O wiele lepsze dla „Starej Damy” były lata 70-te. W roku 1971 prezydentem klubu został Giampiero Boniperti. Przez następnych 15 lat (do 1987 roku) Juventus wygrał scudetto aż dziewięć razy i triumfował w międzyczasie na arenie europejskiej. W 1977 roku zwyciężył w Pucharze UEFA, a w 1985 został najlepszą drużyną w Europie, zdobywając swój pierwszy puchar Ligi Mistrzów. W szeregach Juventusu grali wtedy m.in Zbigniew Boniek i Michel Platini, trzykrotny laureat Złotej Piłki.

Podczas finału Ligi Mistrzów w 1985 roku wydarzyła się jedna z największych tragedii w historii klubu. Kibice Liverpoolu zaatakowali wówczas fanów Juventusu. Ci pod wpływem paniki zaczęli uciekać i taranować siebie nawzajem. W wyniku tego działania zginęło 39 osób. Część z nich została przygnieciona trzymetrową ścianą, która zawaliła się pod naporem tłumu.

Era Marcelo Lippiego i afera Calciopoli

W 1994 stery nad Juventusem przejęła tzw „Wielka trójca”, czyli Antonio Giraudo, Luciano Moggi i Roberto Bettega. Trenerem został natomiast Marcelo Lippi, który już w pierwszym sezonie zdołał wygrać pierwsze od 9 lat mistrzostwo dla klubu z Turynu. W tej samej kampanii dołożył również Puchar Włoch. Kolejne tytuły mistrzowskie wygrał w 1997 i 1998 roku. W 1996 natomiast Juventus wygrał po raz drugi Ligę Mistrzów po zwycięskim finale z Ajaksem Amsterdam.

Lippi doszedł z Juventusem jeszcze do dwóch finałów Ligi Mistrzów, ale nie zdołał wygrać żadnego z nich. Rywalami, którzy ostatecznie triumfowali w tych rozgrywkach byli kolejno Borussia Dortmund i Real Madryt.

W 1999 roku Marcelo Lippi opuścił Juventus, a jego miejsce zajął Carlo Ancelotti. Zmiana ta nie trwała jednak długo, ponieważ już w 2001 roku Lippi wrócił do „Starej Damy” i od razu w dwóch kolejnych sezonach dał jej dwa kolejne tytuły mistrzowskie. W 2003 roku po raz kolejny stanął przed szansą wygrania finału Ligi Mistrzów, ale lepsza w tym meczu okazała się inna drużyna z Włoch, czyli AC Milan.

W 2004 roku w Juventusie ponownie zmienił się trener. Klub miał już wtedy na koncie 27 tytułów mistrza Włoch. Nowym szkoleniowcem został wówczas Fabio Capello, który już w pierwszym sezonie dodał do gabloty klubu kolejne scudetto.

Pod koniec sezonu 2005/06 na jaw wyszła tzw. „Afera Calciopoli”, czyli jeden z największych skandali w historii włoskiej piłki nożnej. Zamieszane w nią były kluby takie jak Juventus Turyn, AC Milan, Lazio Rzym i Fiorentina. Zarzuty były takie, że ich przedstawiciele kontaktowali się z osobami odpowiedzialnymi za przydzielanie sędziów na mecze ligowe.

Największe konsekwencje poniosła właśnie  „Stara Dama”, która została zdegradowana do Serie B. Odebrano jej również dwa tytuły mistrzowskie zdobyte w latach 2005 i 2006. Początkowo miała zacząć rozgrywki z dorobkiem -30 punktów, ale po czasie władze zmniejszyły tę stratę do -9  „oczek”. W wyniku afery, w której udział brał Juventus Turyn statystyki pod względem zdobytych trofeów uległy więc osłabieniu.

W wyniku degradacji z klubu odeszli zawodnicy tacy jak Cannavaro, Thuram, Zambrotta, Vieira, Ibrahimovic i Emerson. Chęć pozostania wyraziły natomiast głównie legendy Juventusu, czyli Alessandro Del Piero, Mauro Camoranesi, David Trezeguet, Pavel Nedved, i Gianluigi Buffon.

Powrót do Serie A i przejęcie władzy we włoskiej piłce

Juventus spędził na zapleczu włoskiej ekstraklasy tylko jeden sezon. Po meczu w którym wywalczył awans do Serie A, piłkarze założyli koszulki z napisem  „B...astA” z przekreśloną literką B. „Basta” po włosku znaczy „koniec”.

Pierwsze mistrzostwo Włoch po powrocie do Serie A Juventus zdobył dopiero w 2012 roku. Od tamtego czasu jednak klub ten nieprzerwanie triumfuje w krajowych rozgrywkach. Jako jedynemu udało mu się również zdobyć trzy gwiazdki, które są przydzielane za dziesięć zdobytych tytułów.

Juventus dochodził do finału Ligi Mistrzów w latach 2015 i 2017. Oba te mecze przegrał jednak kolejno z FC Barceloną i Realem Madryt.

W 2018 roku do Juventusu za kwotę 117 milionów z Realu Madryt przeszedł Cristiano Ronaldo. Portugalczyk stał się tym samym największym transferem dokonanym przez „Starą Damę”.

Rekordzistą pod względem występów i zdobytych bramek w barwach Juventusu jest Alessandro Del Piero. Włoski napastnik rozegrał dla „Starej Damy” 705 meczów i zdobył w nich 289 goli.