Założenie i pierwsze mecze Lecha Poznań

Założyciele Lecha Poznań wywodzili się z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, czyli organizacji bezpośrednio powiązanej ze sportem. Członkowie w 1920 roku postanowili opuścić niewielkie stowarzyszenie i założyć klub piłkarski.

Zajęło im to dwa lata. Klub został oficjalnie zarejestrowany 19 marca 1922 roku. Na początku sierpnia zmienił nazwę na „Towarzystwo Sportowe Liga Dębiec”. W tym samym miesiącu członkom udało się wydzierżawić teren przy ulicy Grzybowej 17 i stworzyć pierwsze boisko.

Lech Poznań mecze zaczął rozgrywać od 17 sierpnia 1922. Jego pierwszym rywalem była Sparta Poznań. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1. Drużyna rozpoczęła działalność od udziału w najniższych krajowych rozgrywkach, czyli ówczesnej C-klasy.

W rozgrywkach ligowych drużyna zadebiutowała 29 czerwca 1924 roku. Mecz przeciwko Ruchowi Poznań zakończył się wynikiem 5:3 na korzyść Lecha. Ostatecznie po wychwyceniu nieprawidłowości w składzie przeciwnika, Lech otrzymał walkowera.

Włączenie Dębca do Poznania i gra na poziomie lokalnym

Osada Dębiec została włączona do Poznania w styczniu 1925 roku. Wtedy klub zmienił nazwę na „Towarzystwo Sportowe Liga Poznań”. Kiedy w tym samym roku Sta­ni­sław Dereziń­ski zastąpił na stanowisku prezesa Leona Nowickiego, jedną z najlepszych drużyn w swoim okręgu stawał się właśnie Lech Poznań wyniki którego z miesiąca na miesiąc stawały się coraz lepsze.

W jednym z meczów w 1927 roku przeciwko Heliosowi Czempin Lech wygrał aż 9:0. W tym spotkaniu siedem goli zdobył Łucjan Kunz. To najlepszy wynik indywidualny w długiej historii klubu. Wiele lat później wyrównał go Włodzimierz Jakubowski.

Po czterech latach gry na najniższym szczeblu, w 1928 roku Lech awansował w końcu o poziom wyżej. Na udział w A-klasie, z której można było awansować bezpośrednio do I ligi państwowej, klub musiał poczekać do 1933 roku. Promocji do narodowej ligi przed wojną nie udało się jednak uzyskać.

Tego samego roku jesienią powołano do życia Klub Sportowy Kolejowego Przysposobienia Wojskowego Poznań. Stało się to z inicjatywy prezesa Stanisława Derezińskiego, który był pracownikiem poznańskich kolei i dążył do nawiązania współpracy między klubem a swoim pracodawcą.

Przez kolejne lata Lech Poznań kontynuował zmagania w regionalnych rozgrywkach, aż do wybuchu II wojny światowej, która zahamowała polską piłkę nożną. Ligi zostały wstrzymane, choć w Poznaniu wciąż miał miejsce ogromny głód tego sportu. Piłkarze grający wcześniej w klubie grali na różnych frontach w nieoficjalnych meczach. Przerwa trwała od 1939 do 1945 roku.

Pierwszy awans Lecha do Ekstraklasy

Po wojnie Lech jeszcze przez 3 lata nie mógł dostać się do najwyższej polskiej klasy rozgrywkowej. W 1948 roku zajął trzecie miejsce w swojej grupie i normalnie nie otrzymałby promocji. Wszystko zmieniło się jednak w momencie, gdy okazało się, że Polonia Bytom wystawiła do gry dwóch piłkarzy pod zmienionym nazwiskiem. Lech dostał walkowera i dzięki temu udało się wywalczyć pierwszy w historii klubu awans do Ekstraklasy.

W pierwszym sezonie, w którym do Ekstraklasy awansował Lech Poznań terminarz rozgrywek składał się z 26 kolejek. Zwiększono wtedy liczbę drużyn grających w lidze z 12 do 14. Pierwsze spotkanie na najwyższym szczeblu drużyna z Wielkopolski rozegrała przeciwko łódzkiemu Widzewowi, który również awansował wtedy do najlepszej ligi. Widzew pokonał wówczas Lecha 4:3.

W swoim pierwszym sezonie w Ekstraklasie Lech otrzymał nagrodę fair play i zajął ostatecznie 6. miejsce w tabeli. Pierwszy raz na podium natomiast „Kolejorz” stanął w roku 1950. Upragnione mistrzostwo Polski było coraz bliżej, ale klub musiał póki co zadowolić się trzecim miejscem w lidze. Jak się później okazało, na tytuł trzeba było poczekać aż do lat 80-tych.

Zainteresowanie piłką nożną w Poznaniu nie spadało. W 1957 roku kibice musieli jednak pogodzić się z pierwszym spadkiem Lecha do niższej ligi. Do elity nie udało się wrócić przez kolejne trzy lata. W 1959 roku najlepszy piłkarz drużyny, Teodor Anioła, wyraził chęć przejścia do Warty Poznań i zaczął uczęszczać nawet na jej treningu. Z powodu działania na szkodę klubu, Anioła został zawieszony przez Lecha na pół roku. Stało się to w lutym. Piłkarz wrócił do gry w listopadzie i od razu przypomniał wszystkim o swojej wartości. W wygranym wynikiem 15:1 meczu przeciwko Polonii zdobył aż osiem bramek.

Lech Poznań powrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej w 1960 roku. Nie było mu jednak dane zbyt długo cieszyć się obecnością w Ekstraklasie. Już po trzech latach klub został ponownie zdegradowany. Tułaczka „Kolejorza” po niższych szczeblach trwała aż dziewięć lat. Nie obyło się również bez spadku do III ligi.

Na kolejny poważny sukces klub czekał do 1976 roku, kiedy trenerem został Jerzy Kopa. Zastał on drużynę na ostatnim miejscu w tabeli, uchronił ją od spadku, a w następnym sezonie zdołał zająć z nią trzecie miejsce w lidze i awansować do europejskich pucharów.

Złota era Lecha Poznań i debiut na scenie europejskiej

Debiut na scenie europejskiej nie był dla Lecha zbyt udany. Drużyna trafiła na niemiecki MSV Duisburg i przegrała oba mecze wynikami 0:5 i 2:5.

Ósma dekada XX wieku przyniosła Lechowi pierwsze upragnione trofea. Najpierw w 1980 roku klub z Wielkopolski dostał się do finału Pucharu Polski, gdzie uległ Legii Warszawa. Jednak już po dwóch latach znowu dostał się do finału i pokonał Pogoń Szczecin. Tym samym zdobył swoje pierwsze trofeum.

W roku 1983 Lech po raz pierwszy w historii został mistrzem Polski, wygrywając rozgrywki ligowe. Rok później natomiast nie dość, że obronił tytuł, to dołożył do niego kolejny Puchar Polski zdobywając dublet.

W tym sezonie w drugiej rundzie Ligi Mistrzów Lech trafił na Barcelonę prowadzoną przez Johana Cruyffa. Polska drużyna była niezwykle bliska awansu. W obu meczach padł remis 1:1, więc o wszystkim decydowały rzuty karne, w których lepiej strzelali gracze z Camp Nou.

Lata 90-te rozpoczęły się dla Lecha bardzo obiecująco. Drużyna zdobywała mistrzostwo Polski w latach 1990, 1992 i 1993. Później jednak nastąpił znaczny spadek formy i przez długi czas nie udawało się zdobyć żadnego pucharu. W roku 2000 poznaniacy spadli nawet z ligi.

Pierwszy sezon na niższym szczeblu był bardzo słaby. Lechowi ledwo udało się uniknąć spadku do III ligi. Ostatecznie w II lidze „Kolejorz” spędził tylko dwa sezony, po których wrócił do Ekstraklasy.

Powrót do Ekstraklasy i pamiętny sezon w Pucharze UEFA

Kolejna kampania rozpoczęła się fatalnie, ale klub dość szybko zdecydował się na zmianę trenera. Nowym szkoleniowcem został Czesław Michniewicz, który zajął z drużyną 6. miejsce i wygrał Puchar Polski w 2004 roku. Kilkanaście dni później zespół zdobył również Superpuchar.

Od sezonu 2005/06 klub nazywa się KKS Lech Poznań S.A. Na kolejny sukces w Pucharze Polski musiał czekać do 2009 roku. Sezon później natomiast po 17 latach do Poznania powrócił tytuł mistrzowski. Królem strzelców w tamtym sezonie został piłkarz „Kolejorza”, Robert Lewandowski.

W sezonie 2010/11 Lech Poznań grał w Pucharze UEFA i wypadł w nim zaskakująco dobrze. Jego grupowymi rywalami byli Juventus Turyn, Manchester City i Red Bull Salzburg. Poznaniakom udało się zdobyć odpowiednią liczbę punktów, aby awansować do 1/16 finału. Na tym etapie ulegli jednak portugalskiemu Sportingowi Braga.

Od tamtej pory Lech jeszcze raz wygrał tytuł mistrzowski. Stało się to w 2015 roku.

Najlepsze w historii klubu Lech Poznań statystyki strzeleckie ma Teodor Anioła. Strzelił on w barwach „Kolejorza” 141 goli. Najwięcej występów natomiast zanotował Hieronim Barczak, który wystąpił w koszulce klubu ze stolicy Wielkopolski 435 razy.