Oto kluczowy mecz dla przyszłości Lecha Poznań. Porażka postawi krzyżyk. "Przyjadą nakręceni"

Coraz więcej osób zastanawia się, czy Niels Frederiksen panuje jeszcze nad zespołem oraz czy ma pomysł na błyskawiczne wyjście z kryzysu, bo tego dzisiaj potrzebuje “Kolejorz”. Od początku sezonu Lech ma problemy. Nie jest to nic nowego, biorąc pod uwagę historię i losy lechitów po najważniejszym triumfie w Polsce. Lech w 2025 roku przegrał Superpuchar Polski, eliminacje do Ligi Mistrzów i do Ligi Europy, a także dwa z trzech meczów w fazie ligowej Ligi Konferencji. Jednak przy sporej liczbie kontuzji, transferów, natłoku meczów, Frederiksena broniła realizacja celu “minimum”.

Jasne, od Lecha powinniśmy wymagać więcej, natomiast 55-letniego trenera do momentu meczu z Arką broniły okoliczności wymienione powyżej oraz przede wszystkim zdobyty tytuł, czego Duńczyk dokonał jako pierwszy zagraniczny trener w historii Lecha. Poza tym - Lech był najlepiej punktującym zespołem w 2025 roku. Do spotkania w Gdyni.

Wygrana w “meczu przyjaźni” byłaby dla Lecha “ligową kroplówką”. Zwycięstwo dałoby po 14 meczach bilans 24 punktów, czwarte miejsce, tylko pięć oczek straty do Górnika, który rozegrał ponadto mecz więcej i ma z “Kolejorzem” gorszy bilans po bezpośrednim starciu.

Tego jednak nie ma, a Lech irytuje swoich kibiców tym, że w takich meczach jak z Rayo czy Arką prowadzi do przerwy 2:0 i 1:0, a ostatecznie traci po trzy gole w każdym spotkaniu i przegrywa. Na to składa się wiele przyczyn (wprowadzanie przez Rayo podstawowych piłkarzy, czerwona kartka dla Oumy, błędna zmiana), ale takie sytuacje nie przystoją mistrzowi Polski. Po niedzielnym meczu w CANAL+ mówił o tym Robert Gumny, tłumacząc, że “nawet w dziewięciu powinniśmy wygrać z Arką”. I to jest prawda, a efekty wszyscy widzimy.

Nie chodzi o to, żeby teraz pisać o liczbie błędów w defensywie, liczbie traconych goli itd. Jaki jest “koń”, każdy widzi. Pytanie nasuwa się natomiast jedno: czy metody Frederiksena jeszcze działają, czy ma on wpływ na zespół i czy jest w stanie opanować kryzys? Najważniejsze osoby w Lechu chcą wytrzymać do zimy i wtedy ewentualnie podjąć decyzję w sprawie Frederiksena (ma kontrakt do końca sezonu). Po meczu z Arką problemem jest jednak właśnie to, że drużyna za często rozpada się na kawałki i przestała realizować wspomniany cel minimum. To jest coś, na co ma wpływ nie tylko Duńczyk, ale i sami piłkarze.

Dodatkowo spotkanie w Gdyni pozwala myśleć, że zespół traci wiarę w trenera, a szkoleniowiec nie potrafi wymyślić niczego, żeby przynajmniej ograniczyć liczbę traconych goli. Jasne, Lech ma na dzisiaj sześć kontuzji piłkarzy pierwszego zespołu (Ishak, Douglas, Murawski, Ali, Hakans, Walemark), a z ich jakością oraz zdrowiem, byłby zapewne w innym miejscu. Frederiksen jest natomiast naiwny, bo od słabszego obecnie zespołu niż w zeszłym sezonie, wymaga się teraz więcej.

Zresztą nie ma się co dziwić, bo sam Duńczyk odbierając nagrodę na Gali Ekstraklasy wspominał: “uważajcie na nas w kolejnym sezonie, bo zawsze drugi sezon mam lepszy niż pierwszy”.

Na dzisiaj jest odwrotnie. Winą Frederiksena jest zmiana w sztabie (Uglebjerg w miejsce Dudki), która dzisiaj się nie broni. Forma takich piłkarzy jak Mrozek, Skrzypczak czy Gumny też płynie na jego konto. Jednak cały czas wskazujemy, że brak rywalizacji dla Mrozka, “posprzątanie” w szatni charakterów, takich jak Salamon czy Bednarek, przeciętne transfery, to wina także innych ludzi w klubie. Duńczyk się jednak pod tym podpisywał. Wiele błędów i problemów. Wszystko spina się w całość, dlaczego jest tak, jak jest.

Lech jest pogubiony. Wygląda, jakby dogorywał. Jedna wygrana na siedem meczów to oznaka, że problemy rosną, a nie są kasowane. Ta przerwa dla Frederiksena to ostatnia szansa, żeby z tego potencjału zespołu wycisnąć więcej. Duńczyk czeka na powrót kontuzjowanych, ale pytanie, czy doczeka. Za dwa tygodnie przyjedzie nakręcony Radomiak z Goncalo Feio. Porażka z radomskim klubem postawi krzyżyk na tym projekcie, bo to będzie kierunek w dół tabeli, a nie w górę. Pacjent jest chory i nadchodzi ostatni moment, żeby go uleczyć, bo wtedy do tej operacji będzie potrzebny inny “lekarz”.