Największa sensacja TOP5 Złotej Piłki w XXI wieku. Wziął się znikąd, przyćmił gwiazdy. Wyceniany na... 2,5 mln

Karierę zaczynał w greckiej Kavali, a z niej, po rozegraniu nieco ponad 100 spotkań w ciągu czterech sezonów, przeniósł się do zdecydowanie bardziej renomowanego PAOK-u Saloniki. Wówczas jego kariera nabrała rozpędu. Zagorakis był nie tylko jednym z kluczowych graczy swojego klubu, ale w międzyczasie zapracował też na powołanie do reprezentacji Grecji.

Do 26. roku życia grecki pomocnik nie wychylił natomiast nosa poza ojczystą ligę i jeśli zapytalibyśmy wówczas kogoś z innego niż Grecja kraju, czy zna niejakiego Theodorosa Zagorakisa, zapewne otrzymalibyśmy jedynie przeczące odpowiedzi. Świat na dobre usłyszał o nim w 2004 roku, choć już kilka lat wcześniej środkowy pomocnik, mogący z konieczności zagrać nawet na boku obrony, podjął próbę zaistnienia w Europie.

W 1997 roku, po pięciu latach reprezentowania PAOK-u, Zagorakis zasilił szeregi angielskiego Leicester City. Kosztował niezbyt wiele, bo 1,2 mln euro, co może potwierdzać jedynie, że nie uchodził wówczas za szczególnie łakomy kąsek na rynku. Zasmakował gry w Premier League, ale nigdy na dobrą sprawę nie ugruntował swojej pozycji w zespole “Lisów”. Grał w kratkę i w żadnym z trzech sezonów spędzonych w angielskiej elicie nie potrafił dobić choćby do 20 występów.

Ostatecznie piłkarz urodzony w Kavali pożegnał się z Leicester po trzech sezonach, mając na swoim koncie 66 rozegranych spotkań, trzy strzelone gole i dwie zanotowane asysty. Nie wypromował się na tyle, by pozostać na powierzchni którejś z czołowych lig Starego Kontynentu. W 2000 roku, mając już 29 lat, wrócił więc do ligi greckiej, tym razem przywdziewając barwy AEK-u Ateny.

Czy wracając mimo wszystko z nieco podkulonym ogonem spodziewał się wtedy, że kilka lat później jego nazwisko będzie odmieniane przez wszystkie przypadki? No raczej nie. Chyba nikt się tego wówczas nie spodziewał.

Zagorakis zadomowił się w Atenach, zdobył nawet z klubem Puchar Grecji, pograł też w Lidze Mistrzów, choć jedynie w fazie grupowej. Poza tym regularnie był powoływany do reprezentacji, która jednak uchodziła za europejskiego średniaka. Od momentu debiutu w narodowych barwach Grek musiał kilka razy przełknąć gorycz bezskutecznej walki o awans na wielki turniej. Nie udało się wywalczyć przepustek na EURO 1996 i 2000, fiaskiem zakończyła się także próba pojechania na mistrzostwa świata w 1998 oraz 2002 roku.

Przełom w tej historii nastąpił więc dopiero przy piątym podejściu. Grecy przeszli przez eliminacje jak burza, zostawiając za plecami Hiszpanię i Ukrainę, a Zagorakis w większości spotkań grał jako zawodnik podstawowej jedenastki, kilka razy zakładając też kapitańską opaskę. Hellada po latach rozczarowań zameldowała się na wielkim turnieju, ale i tak była spisywana na straty. Przed startem EURO zagrała towarzysko z Polską, przegrywając 0:1.

Grecy byli skazywani na pożarcie już w pierwszym meczu, bo stanęli w szranki z gospodarzami - Portugalczykami. Sensacyjnie wygrali jednak 2:1, a gol strzelony w doliczonym czasie gry przez młodziutkiego Cristiano Ronaldo był już tylko na otarcie łez. Wcześniej bramki zdobywali bowiem Jorgos Karagounis i Angelos Basinas.

Potem Grecy nieco spuścili z tonu. Z Hiszpanią zremisowali, z Czechami przegrali i do końca musieli drżeć o awans z grupy, ale ostatecznie wyszli z niej, bo zanotowali bilans bramek 4:4, przy bilansie 2:2 u Hiszpanów. Już sam awans do fazy pucharowej można było traktować jako sporego kalibru sensację i wypełnienie planu. A o tym, co działo się później, świat futbolu pamięta do dziś.

Ekipa prowadzona przez Otto Rehhagela stawiała w swojej grze na wyjątkowo proste środki, ale wychodziło jej to kapitalnie. W pomocy rządził Zagorakis, arcyważne gole strzelał Angelos Charisteas, a po rywalizacji z Grekami za burtę wypadały Francja, Czechy i w końcu - w wielkim finale - również kolejny raz skarcona Portugalia.

Grecy, przed turniejem nie bez powodu określani jako jeden z najgorszych uczestników mistrzostw, zaszokowali Europę i wszystkie inne kontynenty, zdobywając złoto. W obu meczach z Portugalią, zarówno tym otwarcia, jak i finałowym, tytuł gracza spotkania wędrował właśnie do Zagorakisa. 33-latek zgarnął też najcenniejsze wyróżnienie - został wybrany MVP całych mistrzostw.

- Grał bardzo dobrze w sześciu meczach, pokazał cechy przywódcze, ale był nie tylko bardzo dobrym kapitanem, lecz także bardzo ważnym zawodnikiem drużyny. Jego umiejętności i zdolności techniczne były widoczne w każdym meczu - mówił ówczesny członek komitetu UEFA, Gerard Houllier.

Bohater EURO 2024 błyszczał w środku pola, będąc udręką dla próbujących rozwinąć skrzydła rywali. Odpowiadał przede wszystkim za grę w destrukcji, ale potrafił też dobrze rozegrać futbolówkę. Zaliczył ponadto arcyważną asystę w ćwierćfinale z Francją, gdy idealnie dograł do strzelca jedynego gola - Angelosa Charisteasa.

Zagorakis, choć był już wówczas dość wiekowym zawodnikiem, i tak zwrócił na siebie uwagę klubów, które były chętne do wyciągnięcia go z mimo wszystko mało renomowanej ligi greckiej. Ostatecznie bohater EURO 20024 trafił do włoskiej Bolonii, ale spędził w niej tylko rok. Potem wrócił do PAOK-u, pograł przez dwa kolejne lata i w 2007 roku zawiesił piłkarskie buty na kołku.

Wcześniej, kilka miesięcy po historycznym turnieju, który zakończył się dla Zagorakisa złotem i tytułem piłkarza imprezy, grecki pomocnik zaznaczył też swoją obecność w prestiżowym plebiscycie Złotej Piłki. Uzbierał 44 głosy i zajął wysokie piąte miejsce. Lepsi okazali się jedynie Andrij Szewczenko, Deco, Ronaldinho oraz Thierry Henry. W tamtym momencie Zagorakis był wyceniany przez portal Transfermarkt na... 2,5 mln euro.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery Zagorakis pełnił m.in. funkcje prezesa PAOK-u Saloniki i greckiej federacji piłkarskiej. Z tą ostatnią rolą, na własną prośbę, pożegnał się natomiast już po kilku miesiącach. Obecnie jest posłem w Parlamencie Europejskim.