Premier League odjechała konkurencji, Hiszpanie mogą zazdrościć. Oto trzy główne powody dominacji Anglików

Ten sezon dobitnie udowadnia, że świetny okres angielskich drużyn w europejskich rozgrywkach nie jest dziełem przypadku. W końcu w finale Ligi Mistrzów zobaczymy dwóch reprezentantów Premier League. Mało brakowało również, by doszło do podobnego pojedynku o zwycięstwo w Lidze Europy. Honor reszty kontynentu uratował Villarreal, eliminując ostatecznie ekipę Arsenalu.

I ten stan rzeczy utrzymuje się już od pewnego czasu. Spójrzcie na rozłożenie reprezentantów poszczególnych lig w finałach Ligi Mistrzów w kolejnych okresach.

Można powiedzieć, że zatoczyliśmy koło, a dominacja angielskich drużyn znów stała się faktem. Skąd się wzięła? Na wyróżnienie zasługują trzy główne czynniki, które wzajemnie na siebie wpływają.

Różnica w wysokości pompowanych pieniędzy w piłkę nożną w poszczególnych krajach jest naprawdę duża. A najlepiej obrazuje ją przepaść, jaka dzieli Premier League od La Liga w kwestii funduszy wydawanych na kontrakty telewizyjne w ciągu jednego sezonu.

To samo zauważymy w kwestii bilansu wydatków i przychodów z ruchów transferowych. Pod lupę weźmy okres między 2016 a 2021 rokiem. Różnica? Wręcz kolosalna.

Co jednak wynika z tych liczb? Choćby największe szanse na pozyskanie klasowych zawodników oraz menedżerów. Każdy w sporcie chce zarabiać. I jeśli ma do wyboru kilkukrotnie lepszą ofertę z Anglii, prawdopodobnie nie będzie się dwa razy zastanawiać.

Można kręcić nosem na pompowanie zbyt wielkiej ilości gotówki w piłkę. Nie można jednak nie doceniać jej wymiernego wpływu na rozwój danego klubu czy ligi. To swego rodzaju błędne koło. Pieniądze gwarantują najlepszych graczy, a za tymi z reguły przychodzą wyniki. Z wyników i sukcesów uzyskuje się przychody. Koło się zamyka, a dany zespół czy rozgrywki efektem kuli śnieżnej mogą brnąć do przodu pozostawiając w tyle konkurencję. I takie zjawisko obserwujemy od lat na angielskim podwórku. Środkami należy oczywiście w sensowny sposób dysponować. Jednak biorąc pod uwagę kolosalną różnicę finansową względem innych rozgrywek, Premier League już na starcie ma dosyć dużą przewagę.

Kwestią dyskusyjną jest to, czy Premier League posiada w swoich szeregach najlepszych zawodników. W końcu w ostatnich latach, najwięcej indywidualnych nagród zdobywali gracze z La Liga, a następnie Bundesligi. Jeśli chodzi jednak o trenerów, najwyższa klasa rozgrywkowa w Anglii może poszczycić się największymi nazwiskami. Pep Guardiola oraz Juergen Klopp są tutaj najlepszymi przykładami. Do tej dwójki dobił oczywiście Thomas Tuchel, który wzniósł Chelsea na wyżyny i zameldował się w finale Ligi Mistrzów, eliminując po drodze Real Madryt.

Gdy dodamy do tego takich specjalistów jak Carlo Ancelotti czy wykonujący świetną pracę w Leicester City Brendan Rodgers, okaże się, że siła Premier League drzemie w dużej mierze właśnie w szkoleniowcach. To Pep Guardiola sprawił, że Manchester City operuje piłką w sposób, który jest obecnie ich znakiem firmowym. Przytłaczająca przewaga posiadania piłki nie wzięła się z niczego. Dały ją lata konsekwentnego wdrażania taktyki. To samo można powiedzieć o Juergenie Kloppie, który z rodzimego kraju zabrał ze sobą gegenpressing. Tacy trenerzy są prawdziwymi trendsetterami. Sprawiają, że piłka nożna ciągle ewoluuje. Właśnie oni nadają kierunek rozwojowi futbolu. I widać to bardzo dobrze na przykładzie Premier League.

Na bardzo ciekawą zależność zwrócił uwagę w studiu “Sky Sports” Gary Neville. Pamiętacie ilu finalistów Ligi Mistrzów miała Premier League w latach 2013-2017? Okrągłe zero. Anglik argumentuje ten stan rzeczy w następujący sposób:

- Manchester United stracił wtedy Sir Alexa Fergusona - podkreśla Neville. - Arsene Wenger przestał być wspierany w Arsenalu, a Liverpool ciągle był w rozsypce od zwolnienia Beniteza. Tottenham również nie był w stanie nic zrobić. I tu wkraczamy w następny okres (2018 rok). Zaczyna przynosić efekty kilkuletni rozwój klubów dzięki Juergenowi Kloppowi, Pepowi Guardioli czy Mauricio Pochettino. Teraz jest też oczywiście Thomas Tuchel.

- Największą różnicę robią menedżerowie. Mamy w tej lidze niewiarygodnie mocnych szkoleniowców. Pep Guardiola to geniusz. Juergen Klopp jest po prostu znakomity. Tuchel? Spójrzcie tylko co osiągnął w Chelsea w tak krótkim czasie. Pochettino tak samo, to co zrobił z Tottenhamem mówi samo za siebie. Być może nie zgarniał trofeów, ale z punktu widzenia trenerskiego, była to bardzo dobra robota. Jeśli zatrzymamy w tym kraju najlepszych trenerów, będziemy odnosić sukcesy.

W angielskim futbolu trzeba dawać z siebie 100%. Nie ma tu miejsca na moment przestoju. Opinia o Premier League jako najbardziej wymagającej fizycznie lidze świata utrzymuje się przecież od bardzo dawna. Pod koniec 2020 roku redakcja “Training Ground Guru” postanowiła sprawdzić czy ten pogląd ma podłoże w stanie faktycznym. Pomógł w tym systematycznie wdrażany system monitorowania piłkarzy, który sukcesywnie pojawia się na kolejnych boiskach klubów z najsilniejszych pięciu lig Europy.

Zmierzono szereg aktywności wykonywanych średnio na jedno spotkanie, takich jak ilość i długość sprintów, całkowity pokonany dystans czy czas, po którym zawodnik zmuszony jest wejść na “pełne obroty”. Wnioski okazały się pokrywać z rzeczywistością, choć wcale nie są tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać.

Okazuje się, że choć w Premier League wcale nie biega się najwięcej, trzeba wykonywać najwięcej zrywów i sprintów. Mimo tego, że większy średni dystans pokonują co mecz piłkarze w Hiszpanii i we Włoszech, to właśnie w Anglii trzeba być przygotowanym na największe obciążenie organizmu. Liczba oraz długość sprintów, które wykonują piłkarze na dworze Jej Wysokości jest znacznie wyższa niż w innych ligach. I potwierdzeniem tego stanu rzeczy są wypowiedzi piłkarzy, którzy przenoszą się na angielskie boiska.

- Intensywność jest tu o wiele większa niż we Francji. Gdy oglądałem mecze Premier League, zdawałem sobie z tego sprawę. Jednak, gdy sam w bierzesz w tym udział jest zupełnie inaczej - Edouard Mendy, Chelsea.

- W Premier League panuje ogromna intensywność, jest bardzo wymagająca fizycznie - Fabinho, Liverpool.

- Różnica jest nieprawdopodobna. W moich pierwszych 10 meczach czułem, że nie jestem w stanie zagrać więcej niż 70 minut. To wszystko przez niespotykaną intensywność - Felipe Anderson, West Ham United.

I takich wypowiedzi można znaleźć mnóstwo. To najlepsze potwierdzenie statystyk, które wskazują na to, że najwyższa klasa rozgrywkowa w Anglii jest najbardziej wymagająca pod względem fizycznym.

Zespoły z Premier League zdominowały w ostatnich europejskie puchary. Przewaga finansowa angielskich drużyn stała się motorem napędowym rozwoju tych rozgrywek. Środki, sukcesywnie inwestowane w pozyskiwanie światowej klasy piłkarzy i trenerów, pozwoliły odjechać reszcie stawki i pokazać wyższość w najważniejszych turniejach Starego Kontynentu. Gdy dodamy do tego aspekt szeroko pojętej intensywności, otrzymamy przepis na sukces. I wszystko wskazuje na to, że w kolejnych latach możemy spodziewać się kontynuacji tego trendu.