Najstarszy klub piłkarski w Londynie

Arsenal został założony w 1886 roku, a jego pierwszą nazwą było Dial Square. Szkot David Danskin stworzył klub wraz z 15 innymi pracownikowi zakładów zbrojeniowych z dzielnicy Woolwich.

Każdy z założycieli wrzucił do kasy po 6 pensów. Wkład Danskina wynosił więcej, bo aż 3 szylingi. Dzięki zebranej kwocie udało się kupić  pierwszą futbolówkę.

Ważnym posunięciem na początku jej istnienia było namówienie dwóch piłkarzy Nottingham Forest - Freda Beardsley'a i Norrisa Batesa na to, aby grali na chwałę nowego klubu. W swoim pierwszym meczu rozegranym 11 grudnia 1886 roku, Dial Square pokonało Easter Wanderers 6:0.

Zakłady, których pracownicy założyli Dial Square, nosiły nazwę Arsenal Royal. Właśnie pod takim mianem klub funkcjonował już miesiąc po założeniu. Pierwszym stadionem, na którym drużyna rozgrywała swoje mecze był Plumstead Common.

Kolejna zmiana nazwy nastąpiła już w roku 1891, czyli zaledwie 5 lat po powstaniu. Odtąd znany był jako Woolwich Arsenal i stał się tym samym pierwszym profesjonalnym klubem powstałym na terenie Londynu.

Arsenal dołącza do ligi angielskiej i osiąga pierwsze sukcesy

Dwa lata później klub dołączył do the Football League i rozpoczął rozgrywki w angielskiej Second Division. Arsenal stał się pierwszym członkiem ligi pochodzącym z południa kraju. Swój pierwszy awans do najwyższej klasy rozgrywkowej uzyskał w 1904 roku.

Woolwich Arsenal przez swoje położenie geograficzne był nieco odizolowany od reszty drużyn w lidze. Był najmocniej wysuniętym na południe klubem w Anglii. Z tego powodu na jego mecze przychodziło mało ludzi i doprowadziło to do problemów na podłożu finansowym.

W 1913 roku, krótko po spadku do Second Division, klub zmienił stadion. Od tej pory Arsenal Londyn mecze rozgrywał już na Highbury, a stało się to z inicjatywy Henry’ego Norrisa. Rok później z nazwy klubu usunięto pierwszy człon (Woolwich) i od tej pory jest znany jako The Arsenal.

Po I wojnie światowej, Arsenal awansował do First Division na zasadzie głosowania przeprowadzonego przez Football League. Sytuacja ta wzbudziła wiele wątpliwości, dyskusji i kontrowersji tym bardziej, że stało się to kosztem największego lokalnego rywala z północnego Londynu - Tottenhamu Hotspur.

Pierwszym trenerem, który osiągnął sukcesy z drużyną Arsenalu był Herbert Chapman. Kiedy przychodził na Highbury, był już doświadczonym szkoleniowcem, który w Huddersfield Town dwukrotnie zdobywał mistrzostwo Anglii.

Pod wodzą Chapmana Arsenal sięgnął po swój pierwszy poważny tytuł, którym był Puchar Anglii zdobyty w 1930 roku. W latach 1931 i 1933 „Kanonierzy” wygrali również ligę angielską.

Rok po drugim mistrzostwie Chapmana z Arsenalem wydarzyła się tragedia. Szkoleniowiec „Kanonierów” zmarł w wyniku zapalenia płuc. Jego miejsce na ławce trenerskiej zajęli George Allison i Joe Shaw. Pod ich wodzą drużyna trzykrotnie zdobyła mistrzostwo Anglii (w latach 1934, 1935 i 1938) oraz Puchar Anglii (w roku 1936). W 1938 Arsenal po raz pierwszy wprowadził na koszulki nowy element, którym były numery na plecach zawodników.

Po tych sukcesach wielu podstawowych piłkarzy Arsenalu odeszło z klubu, a na Highbury zaczęły się "chude" lata. Niedługo jednak rozpoczęła się II wojna światowa, która spowodowała zatrzymanie rozgrywek piłkarskich w Anglii.

„Kanonierzy” po wojnie - problemy finansowe i gra w angielskiej czołówce

II wojna światowa odcisnęła spore piętno na klubie z Highbury. W wyniku działań zbrojnych zginęło wielu piłkarzy, a Arsenal popadł w długi, które zaciągnął w celu rekonstrukcji drużyny.

Wraz z zakończeniem światowego konfliktu, liga angielska została wznowiona. Arsenal już w drugim sezonie po 7-letniej przerwie zdobył swoje kolejne mistrzostwo Anglii. Trenerem drużyny był wtedy Tom Whittaker. Już w 1953 roku „Kanonierzy” zwyciężyli w lidze po raz siódmy i byli wtedy rekordzistami w kraju. Przez kolejne lata Arsenal Londyn wyniki miał już zdecydowanie słabsze.

Kolejny duży sukces Arsenal odniósł dopiero w 1970 roku. Drużyna pod wodzą Bertiego Mee zdobyła swoje pierwsze trofeum międzynarodowe - Puchar Miast Targowych, czyli odpowiednik dzisiejszej Ligi Europy UEFA. Rok później „Kanonierzy” zdobyli dublet - mistrzostwo i Puchar Anglii.

Po tych osiągnięciach Arsenal znowu obniżył loty. Tak przynajmniej mogłoby się wydawać patrząc na liczbę osiągniętych pucharów. „Kanonierzy”. Do roku 1980 włącznie, zdobył wicemistrzostwo Anglii i aż trzykrotnie (w latach 1972, 1978 i 1980) awansował do finału Pucharu Anglii. Każdy z nich kończył się jednak porażką klubu z Północnego Londynu. Jedyny sukces w tym czasie miał miejsce w roku 1979, kiedy właśnie w FA Cup,  Arsenal pokonał w finale Manchester United.

W roku 1986 szkoleniowcem Arsenalu został George Graham. Pod jego wodzą drużyna wróciła do osiągania sukcesów,  już w tym samym roku zdobyła Puchar Ligi Angielskiej. Trzy lata później sięgnęła po swoje 9. mistrzostwo Anglii, a zapewniła je sobie zwycięstwem w ostatniej kolejce z Liverpoolem.

Na kolejny ligowy triumf „Kanonierzy” musieli czekać do 1991 roku. W 1994 natomiast, udało im się wygrać Puchar Zdobywców Pucharów, w którym udział zapewnili sobie zdobywając Puchar Anglii oraz Puchar Ligi w poprzednim sezonie.

Rok później z klubem pożegnał się George Graham, który stracił swój autorytet po tym, kiedy okazało się, że jest zamieszany w aferę korupcyjną i brał pieniądze za podpisywanie kontraktów z piłkarzami. Bruce Rioch, który pracował w Arsenalu po nim, nie wytrzymał na stanowisku nawet jednego sezonu, ponieważ nie potrafił złapać odpowiedniego porozumienia z zarządem i nie bronił się wynikami sportowymi.

Era Arsene’a Wengera - rewolucja w Anglii i „Niezwyciężeni”

W 1996 roku menedżerem Arsenalu został Francuz, który zrewolucjonizował angielski futbol - Arsene Wenger. Nowy szkoleniowiec zmienił sposób gry i oblicze „Kanonierów”, zaczął sprowadzać do klubu zagranicznych piłkarzy, głównie swoich rodaków i już w 1998 roku sięgnął po swój pierwszy dublet.

Na początku swojej przygody na Highbury Wenger nie zyskał sobie popularności ani zaufania kibiców, ponieważ zmiany, które chciał wprowadzić w klubie były dla niektórych nie do zaakceptowania.

To właśnie on zaczął praktykować metodę wyjazdów na mecze w dniu poprzedzającym spotkanie. Za klubowe pieniądze z jego inicjatywy powstał również nowy ośrodek szkoleniowy. Trener znalazł również specjalną klinikę, w której leczyli się jego kontuzjowany piłkarze. Warto podkreślić, że znajdowała się ona na południu Francji.

Arsene Wenger słynął ze swojego oszczędnego podejścia i nastawienia na zysk. Menedżer „Kanonierów” kupił z francuskiego PSG Nicolasa Anelkę za jedyne 500 tysięcy funtów, aby po 2 sezonach sprzedać go z prawie 30-milionowym zyskiem. Za zarobione pieniądze postanowił sprowadzić na Highbury innego francuskiego napastnika, który dziś jest znany jako jeden z najlepszych piłkarzy w historii klubu i ma przed stadionem Arsenalu swój pomnik. Mowa oczywiście o Thierrym Henrym.

Metody Wengera, pomimo dobrej gry drużyny, wciąż były kwestionowane. Trener sprowadził do Arsenalu wielu Francuzów, którzy, według opinii, stworzyli własną grupę i odizolowali się od reszty piłkarzy. Media wyłapały również, że na boisku posługują się oni własnym językiem zamiast angielskiego, co nie sprzyja komunikacji w całej drużynie. Wenger odpierał zarzuty twierdząc, że nie może oczekiwać, że młodzi Francuzi od razu nauczą się angielskiego (we Francji kładzie się duży nacisk na język narodowy i nie ma, tak jak chociażby w Polsce, tak prosperującej idei nauki języków obcych), a nie ma obowiązku, aby wszyscy członkowie drużyny byli przyjaciółmi na boisku i poza nim.

W sezonie 2003/04 Arsenal Londyn terminarz składający się z 38 meczów wypełnił lepiej, niż jakakolwiek inna drużyna w historii Premier League. Podopieczni Arsene’a Wengera przeszli przez ten sezon nie doznając ani jednej porażki i wygrali mistrzostwo Anglii otrzymując przydomek „The Invincibles”, czyli „Niezwyciężeni”. Za to osiągnięcie otrzymali również unikatowy, złoty puchar. Żaden inny klub w Anglii nie może się pochwalić takim trofeum.

Sukces z 2004 roku był ostatnim mistrzostwem Anglii zdobytym do tej pory. Klub jeszcze 4 razy triumfował natomiast w Pucharze Anglii. W 2006 roku Arsenal przeniósł się z Highbury na nowy obiekt- Emirates Stadium.

Arsene Wenger był trenerem Arsenalu przez 22 lata. W 2018 roku zastąpił go Hiszpan, Unai Emery. Legendarny menedżer „Kanonierów” rozegrał najwięcej meczów w historii Premier League. Łącznie we wszystkich rozgrywkach poprowadził drużyną z Londynu w 1235 meczach, z których 707 wygrał.

Rekordy w Arsenalu

Najlepsze w historii klubu Arsenal Londyn statystyki strzeleckie ma wspomniany Thierry Henry. Francuz w 377 występach z armatką na piersi zdobył 228 bramek (9 hat-tricków). Swojego gola numer 100 Henry trafił w 181. meczu. Drugie miejsce na tej liście zajmuje Ian Wright - zdobywca 185 goli dla „Kanonierów”.

Najwięcej występów w koszulce Arsenalu zanotował Irlandczyk, David O’Leary. W latach 1975-1993, zagrał on aż 722 razy.

Klubowy rekord najwyższego zwycięstwa drużyna osiągnęła dwukrotnie: W latach 1893 i 1900. Arsenal wygrywał 12:0 z  Loughborough i Ashford United.